تعقیبات نماز صبح:
تعقیب نماز صبح از تعقیب سایر نمازها بیشتر و تأکید بر آن فزونتر، واحادیث فراوانى در فضیلت آن وارد شده است.
مرحوم «شیخ کلینى» به سند صحیح از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده است که: هر کس بعد از نماز صبح صد بار بگوید:
 

ما شاءَ اللّهُ کانَ، لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیم،

هرچه که خدا خواهد، محقّق است، هیچ جنبش و نیرویى نیست، مگر با کمک خداوند بلندمرتبه با عظمت

در آن روز هیچ ناگوارى نمى بیند.
در روایتى دیگر نقل شده که هر کس بعد از نماز صبح صد بار بگوید:
 

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد

خدایا برمحمد و آل محمد درود فرست

خداوند او را از آتش جهنم حفظ فرماید.(1)
مطابق روایتى از امام على بن موسى الرضا(علیهما السلام) هر کس بعد از نماز صبح یکصد مرتبه بگوید: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیم» این ذکر به اسم اعظم از سیاهى چشم به سفیدى آن نزدیکتر است.(2)
در روایتى از امام محمّد تقى(علیه السلام) نقل شده است که آن حضرت فرمود: هر کس پس از نماز صبح این دعا را بخواند، خواسته هایش از خداوند به آسانى به دست آید و آنچه را که او بخواهد و آهنگ آن کند، خداوند کفایتش فرماید و آن را برآورده سازد; این دعا، چنین است:
 
بِسْمِ اللهِ وَ صَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وآلِهِ،
به نام خدا و درود خدا بر محمّد و خاندان پاکش،
وَاُفَوِّضُ اَمْرى اِلَى اللهِ، اِنَّ اللهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ،
و کارم را به خدا واگذار مى کنم به یقین خداوند به (حال) بندگانش آگاه است (تو خود فرمودى
فَوَقیهُ اللهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا، لا اِلهَ إلاَّ اَنْتَ،
آن کس که این سخن را گفت) خداوند او را از بدیهاى مکر کنندگان حفظ کرد، معبودى جز تو نیست،
سُبْحانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ، فَاسْتَجَبْنا لَهُ
منزّهى تو و من از ستمکاران بودم (تو خود فرمودى) ما دعاى او را به اجابت رساندیم
وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ، وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ،
و از آن اندوه نجاتش بخشیدیم، و این گونه مؤمنان را نجات مى دهیم،
حَسْبُنَا اللهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ، فَاْنَقَلَبُوا بِنِعْمَة مِنَ اللهِ
خداوند ما را کافى است و او بهترین حامى ماست (تو خود فرمودى آنها که این سخن را گفتند) با نعمت و فضل
وَ فَضْل لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ، ما شآءَ اللهُ، لا
 پروردگار بازگشتند در حالى که هیچ ناراحتى به آنان نرسید، آنچه خدا بخواهد (مى شود)،
حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِالله، ما شآءَ اللهُ لا ما شآءَ
پناهگاه و نیرویى جز از سوى خداوند نیست، آنچه خدا بخواهد نه آنچه مردم بخواهند
النّاسُ، ما شآءَ اللهُ وَ اِنْ کَرِهَ النّاسُ، حَسْبِىَ
(مى شود)، آنچه خدا بخواهد و اگر چه مردم نپسندند، پروردگار مرا
الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ، حَسْبِىَ الْخالِقُ مِنَ
از مردم بى نیاز مى کند، آفریدگار مرا از آفریده شدگان
الْمَخْلُوقینَ، حَسْبِىَ الرّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ،
بى نیاز مى سازد، روزى دهنده مرا از روزى خواران بى نیاز مى نماید،
* * *
 

(1). بحارالانوار، ج 83، ص 133، ح 10.
(2) . بحارالانوار، ج 83، ص 162، ح 41.