طبق آنچه که از تاریخ استفاده مى شود، گفتگوى ابراهیم بت شکن(علیه السلام) با نمرود، پس از ماجراى پرتاب کردن آن حضرت در آتش و نجات وى از آن بود، و قراین و شواهد هم این مطلب را تأیید مى کند.(1) زیرا اگر قبل از آن واقعه بود و نمرود مغلوب مى شد، هرگز ابراهیم(علیه السلام) را تحمّل نکرده، و دستور قتلش را صادر مى کرد; امّا پس از آن واقعه، بسیارى از مردم به حقّانیّت ابراهیم(علیه السلام) پى برده بوده، و آن حضرت را از صمیم قلب دوست مى داشتند، بنابراین تصمیم گیرى در مورد او راحت نبود. و علّت این که ما قبل از بحث پیرامون بت شکنى حضرت ابراهیم(علیه السلام) و جریان به آتش انداختن آن حضرت، به این بحث پرداختیم این است که ابتدا مبارزات کلامى و گفتگوهاى علمى آن حضرت را به طور کامل بررسى کنیم، سپس به مبارزات عملى ایشان بپردازیم.