گاه برخى انسان هاى نادان خیال مى کنند که مى توانند با قدرت خداوند مبارزه کرده، و در پندار واهى خود تاب تحمّل این مبارزه را نیز دارند; امّا کافى است اراده خداوند بر چیزى تعلّق بگیرد، که در این صورت با ابزارى بسیار ساده و گاه اعجاب آور، قدرت نمایى مى کند تا به بشر بفهماند هیچ موجودى توان مبارزه با وى را ندارد.

نمرود با تمام توان و همه مأمورانش هزاران کودک معصوم را کشت تا از تولّد حضرت ابراهیم(علیه السلام) جلوگیرى کند، امّا خداوند با الهام به مادر ابراهیم(علیه السلام)، سالیان درازى او را در غارى در کنار پایتخت نمرود حفظ کرد!

عجیب تر از داستان ابراهیم بت شکن، قصّه حضرت موسى(علیه السلام) است که فرعون براى حفظ تاج و تخت خود دستورى همچون دستور نمرود صادر کرد. مأموران فرعون زنان حامله را زیر نظر داشتند و فرزندان پسر را به قتل مى رساندند!(1) امّا خداوند اراده کرد دشمن فرعون را در دامان وى پرورش دهد. لذا به مادر موسى(علیه السلام) الهام کرد فرزندش را درون جعبه اى نهاده، و در رود نیل رها کند. امواج آب، جعبه را به سمت کاخ فرعون هدایت کرد. مأموران فرعون جعبه را گرفته و نوزاد را نزد فرعون نهادند. با پیشنهاد آسیه، فرعون موسى را به فرزندى پذیرفت، و ندانسته از دشمن خود مراقبت کرد!

نمونه دیگر، داستان حضرت یوسف(علیه السلام) است. برادران حسود یوسف قصد داشتند با انداختن یوسف(علیه السلام) در درون چاه مانع پیشرفت او شده، و وى را نابود کنند; امّا خداوند همین ابزار نابودى را وسیله پیشرفت یوسف قرار داد، و او را به سلطنت مصر رساند. اگر یوسف(علیه السلام) در کنعان (که شبیه روستایى بود) مى ماند، نمى توانست به حکومت مصر برسد. امّا خداوندى که مى خواهد تقوا و پاکى و علم و دانش یوسف را به مردم مصر بنمایاند، از همان حربه برادران حسود استفاده کرد، تا به آنان و دیگر حسودان(2) بفهماند که قدرت خدا فوق تمام قدرتهاست.

نمونه چهارم لشکر فیل سواران ابرهه است، که براى تخریب خانه خدا عازم کعبه شده، و قصد داشتند قبله مسلمانان را تغییر دهند! خداوند براى نابودى آنها از صاعقه هاى پى در پى، یا سیلاب هاى ویرانگر، یا موادّ منفجره اى شبیه بمب اتم و مانند آن استفاده نکرد، بلکه با چیزى به نام «سجّیل» به جنگ آنها رفت. قدرت تخریبى سجّیل (که چیزى بین سنگ و گل بود) به قدرى بود که به هر یک از فیل سواران اصابت مى نمود، او را همچون کاه جویده شده در دهان حیوانات، له مى کرد.(3) آرى این قدرت نمایى پروردگار است که سپاه عظیم قدرتمندى را با وسیله اى بسیار ساده، به سخت ترین وجه ممکن عذاب و مجازات مى کند.

خداوند متعال نه تنها به هنگام مجازات و عذاب افراد قدرت نمایى کرده و با ابزار بسیار ساده آنها را مجازات مى کند و یا با استفاده از ترفند دشمن خواسته خویش را محقّق مى سازد، بلکه در مقام دفاع و تأیید بندگان خاص و اولیاى خویش نیز قدرت نمایى مى کند تا انسان هاى خیره سر و ظالم و نادان بیش از پیش به وى ایمان آورند.

چهل شمشیرزن عرب، پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) را در محاصره قرار دادند تا با کشتن وى فکر قریش و اشراف مکّه را راحت کنند; امّا حضرت با امدادهاى الهى از حلقه محاصره خارج شده و بر خلاف جهت مدینه به سمت جنوب مکّه حرکت کرده، و در غار ثور پنهان مى شود. خداوند به عنکبوتى مأموریت مى دهد که بر دهانه غار تار بتند، تا دشمن با دیدن تارها مطمئن شود کسى درون غار نیست.(4)اگر چند تار عنکبوت نبود آنها پیامبر را شهید مى کردند و اکنون جهان بشریّت چهره دیگرى داشت، امّا خداوند با این وسیله بسیار ساده و طبیعى، مسیر تاریخ را عوض کرد و جان پیامبرش را حفظ نمود.

1. شرح این قصّه عبرت آموز را در تفسیر نمونه، ج 27، ص 330، به بعد مطالعه فرمایید.

2. شرح این مطلب را در کتاب، آیات ولایت در قرآن، ص 271 به بعد مطالعه فرمایید.

3. در این که چند نفر از نوزادان بنى اسرائیل در این برنامه قربانى شدند، به طور دقیق روشن نیست، بعضى عدد آن را نود هزار و بعضى صد هزار گفته اند! آنها گمان مى کردند با این جنایت وحشتناک مى توانند جلوى قیام حضرت موسى(علیه السلام) و بنى اسرائیل و تحقّق اراده حتمى خدا را بگیرند (تفسیر نمونه، ج 16، ص 15).

 

4. در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «حسود قبل از آن که به محسود (شخصى که مورد حسادت واقع شده) ضررى برساند به خود ضرر مى زند، همان گونه که ابلیس حسود بر اثر حسادت، براى خود لعن و نفرین، و براى محسود (حضرت آدم) مقام نبوّت و پیامبرى را به ارمغان آورد!» (میزان الحکمه، ج 2، باب 846،
ح 3918).