آخرین حلقه حوادثى که به ماجراى خونین کربلا ختم شد، بدست گرفتن خلافت توسّط یزید بن معاویه بود.
حوادثى که از سقیفه شروع شد و هر دوره اى بیش از گذشته سبب تقویت «جبهه اموى» و منافقان گردید، در نهایت کار را به آن جا رساند که با نهایت تأسّف خلافت مسلمین به دست یزید فاسد، شراب خوار و هوس باز افتاد.
او با غرور و خودخواهى در پى بیعت گرفتن و به رسمیّت بخشیدن حکومت فاسد خویش برآمد و در مسیر اجراى اهداف خود، دست به هر جنایتى مى زد. به گفته «مسعودى» مورّخ معروف: «سیره یزید، همان روش فرعون بود; بلکه باید گفت فرعون در میان مردم، بیش از یزید به عدالت رفتار مى کرد».(1)
در این قسمت، براى آشنایى با افکار و عقاید و اعمال یزید، کارنامه سیاه او را کمى بررسى مى کنیم.