شکّى نیست که زیارت امام حسین(علیه السلام) در غیر ایّام مخصوصى که گذشت، در هر وقت و زمان دیگر، خصوصاً اوقات شریفه و بالاخصّ ایّامى که با آن حضرت نسبتى داشته باشد (مثل روز مباهله و روز نزول سوره «هل أتى» و روز تولّد آن حضرت) فضیلت دارد و در این ایّام فرشتگان از آسمان نازل مى شوند،(1) و در میان آنها، شب هاى جمعه از اهمّیّت ویژه اى برخوردار است و روایات متعدّدى در ارتباط با آن وارد شده است، از جمله:

1ـ در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم خداى متعال در هر شب جمعه نظر عنایت خاصّى به امام حسین(علیه السلام) مى افکند و جمیع پیامبران و اوصیاى آنان را به زیارتش مى فرستد.(2)

2ـ «ابن قولویه» از یکى از یاران امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: «هر کس در هر جمعه، قبر امام حسین(علیه السلام) را زیارت کند به یقین آمرزیده مى شود، و با حسرت از دنیا بیرون نمى رود، و با حضرتش در بهشت همسایه مى شود»، سپس به او فرمود: «چه کسى است که از همسایگى با امام حسین(علیه السلام) در بهشت شادمان نشود؟» عرض کرد: کسى که رستگار نشده باشد.(3)

3ـ از بعضى روایات استفاده مى شود که حضرت ولى عصر(علیه السلام) خبر سلیمان اعمش را که مى گوید: «همسایه اش به او گفت: در خواب دیدم که برگه هایى از آسمان فرو مى ریزد که در آنها امان از آتش دوزخ براى هر کس که در شب جمعه امام حسین(علیه السلام) را زیارت کند نوشته بود»(4) تأیید فرموده است.

یادآورى:

1ـ براى این اوقات شریفه زیارت خاصّى وارد نشده، تنها براى روز تولّد آن حضرت (سوم شعبان) دعایى از ناحیه مقدّسه صادر شده که خواندن آن بسیار شایسته است و در اعمال ماه ها (ماه شعبان، صفحه 678) خواهد آمد.

2ـ براى زیارت وداع امام حسین(علیه السلام) اکتفا مى کنیم به آنچه که در آخرین آداب زیارت امام حسین(علیه السلام) خواهد آمد. (صفحه 435).

1 بحارالانوار، جلد 98، صفحه 98، حدیث 29.
2. کامل الزیارات، باب 38، صفحه 113، حدیث 4.
3. همان مدرک، باب 74، صفحه 183، حدیث 3.
4. بحارالانوار، جلد 45، صفحه 401، حدیث 12.