38کُلُّ نَفْس بِما کَسَبَتْ رَهِینَةٌ
39إِلاّ أَصْحابَ الْیَمِینِ
40فِی جَنّات یَتَساءَلُونَ
41عَنِ الْمُجْرِمِینَ
42ما سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ
43قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ
44وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ
45وَ کُنّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِینَ
46وَ کُنّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ
47حَتّى أَتانَا الْیَقِینُ
48فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشّافِعِینَ
ترجمه:
38 ـ (آرى) هر کس در گرو اعمال خویش است.
39 ـ مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به دست راستشان مى دهند)!
40 ـ آنها در باغ هاى بهشتند، و سؤال مى کنند.
41 ـ از مجرمان:
42 ـ «چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت»؟!
43 ـ مى گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم.
44 ـ و اطعام مستمند نمى کردیم.
45 ـ و پیوسته با اهل باطل همنشین و هم صدا بودیم.
46 ـ و همواره روز جزا را انکار مى کردیم.
47 ـ تا زمانى که مرگ ما فرا رسید»!
48 ـ از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد.