11ذَرْنِی وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِیداً
12وَ جَعَلْتُ لَهُ مالاً مَمْدُوداً
13وَ بَنِینَ شُهُوداً
14وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیداً
15ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ
16کَلاّ إِنَّهُ کانَ لاِیاتِنا عَنِیداً
17سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً
ترجمه:
11 ـ مرا با کسى که او را خود به تنهائى آفریده ام واگذار!
12 ـ همان کس که براى او مال گسترده اى قرار دادم.
13 ـ و فرزندانى که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند.
14 ـ و وسائل زندگى را برایش فراهم ساختم!
15 ـ باز طمع دارد که بیفزایم!
16 ـ هرگز! چرا که او به آیات ما دشمنى مىورزد!
17 ـ و به زودى او را مجبور مى کنم که از قلّه زندگى بالا رود!