گفتیم «طلاق رجعى» آن است که: شوهر مادام که عدّه به سر نیامده، هر زمان بخواهد مى تواند بازگردد و پیوند زناشوئى را برقرار سازد، بى آن که نیاز به عقد تازه اى باشد، و جالب این که: رجوع با کمتر سخن و عملى که نشانه بازگشت باشد، حاصل مى گردد.
بعضى از احکامى که در آیات فوق آمده، مانند نفقه و مسکن، مخصوص عدّه طلاق رجعى است، و همچنین مسأله عدم خروج زن از خانه همسرش در حال عدّه، و اما در «طلاق بائن» یعنى طلاقى که قابل رجوع نیست (مانند سومین طلاق) احکام فوق وجود ندارد.
تنها در مورد زن باردار، حق نفقه و مسکن تا زمان وضع حمل ثابت است.
تعبیر به: لا تَدْرِی لَعَلَّ اللّهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذلِکَ أَمْراً: «تو نمى دانى شاید خداوند وضع تازه اى به وجود آورد» نیز اشاره به این است که همه یا قسمتى از احکام فوق، مربوط به طلاق رجعى است.(1)
* * *