غالب مفسران شیعه و اهل سنت نوشته اند: تنها کسى که به این آیه عمل کرد امیر مؤمنان على(علیه السلام) بود چنان که «طبرسى» در روایتى از خود حضرت، نقل مى کند، که فرمود: آیَةٌ مِنْ کِتابِ اللّهِ لَمْ یَعْمَلْ بِها أَحَدٌ قَبْلِى، وَ لایَعْمَلُ بِها أَحَدٌ بَعْدِى کانَ لِى دِینارٌ فَصَرَفْتُهُ بِعَشَرَةِ دَراهِمَ فَکُنْتُ إِذا جِئْتُ إِلَى النَّبِى(صلى الله علیه وآله)تَصَدَّقْتُ بِدِرْهَم: «آیه اى در قرآن است که احدى قبل از من و بعد از من، به آن عمل نکرده و نخواهد کرد، من یک دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل کردم و هر زمان مى خواستم با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نجوا کنم، درهمى را صدقه مى دادم».(1)
همین مضمون را «شوکانى» از «عبد الرزاق» و «ابن المنذر» و «ابن ابى حاتم» و «ابن مردویه» نقل کرده است.(2)
«فخر رازى» نیز، این حدیث را که تنها کسى که به آیه فوق عمل کرد على(علیه السلام) بود، از جمعى از محدثان از «ابن عباس» نقل کرده است.(3)
در «درّ المنثور» نیز روایات متعددى در ذیل آیات فوق، در همین معنى آمده است.(4)
در تفسیر «روح البیان» از «عبد اللّه، فرزند عمر بن خطاب» نقل مى کند که مى گفت: کانَ لِعَلِىٍّ(علیه السلام) ثَلاثٌ، لَوْ کانَتْ لِى واحِدَةٌ مِنْهُنَّ کانَتْ أَحَبَّ إِلَىَّ مِنْ حُمُرِ النَّعَمِ: تَزْوِیجُهُ فاطِمَةَ(علیها السلام)، وَ إِعْطائُهُ الرّایَةَ یَوْمَ خَیْبَرَ، وَ آیَةُ النَّجْوى!: «على(علیه السلام) سه فضیلت داشت که اگر یکى از آنها براى من حاصل مى شد، بهتر بود از شتران سرخ موى (این تعبیر در میان عرب براى اشاره به گرانبهاترین اموال، به کار برده مى شد، و آن را به صورت ضرب المثل به هنگام بیان بسیار نفیس بودن چیزى، ذکر مى کردند): نخست تزویج پیامبر(صلى الله علیه وآله) فاطمه(علیها السلام) را به او، و دیگر دادن پرچم به دستش در روز خیبر، و دیگر آیه نجوا».(5)
ثبوت این فضیلت بزرگ، براى على(علیه السلام) در غالب کتب تفسیر و حدیث آمده، و چنان مشهور و معروف است که نیازى به شرح بیشتر نیست.

* * *

1 ـ تفسیر «طبرى»، جلد 28، صفحه 15.
2 ـ تفسیر «البیان فى تفسیر القرآن»، جلد 1، صفحه 375 ـ سیّد قطب نیز این روایت را در «فى ظلال القرآن»، جلد 8، صفحه 21 نقل کرده است.
3 ـ تفسیر «فخر رازى»، جلد 29، صفحه 271.
4 ـ «درّ المنثور»، جلد 6، صفحه 185.
5 ـ تفسیر «روح البیان»، جلد 9، صفحه 406 (این حدیث را «طبرسى» در «مجمع البیان»، «زمخشرى» در «کشاف»، «قرطبى» در «تفسیر جامع» ذیل آیات مورد بحث آورده اند).