این آیه، همچنان بحث آیات گذشته را پیرامون مجازات کافران و مجرمان ادامه مى دهد، و گوشه هائى از عذاب هاى جسمانى و روحانى آنها را بازگو کرده، مى فرماید:
«آن روز که کافران را به آتش دوزخ عرضه مى کنند، به آنها گفته مى شود: از «طیّبات» و لذائذ در زندگى دنیا به قدر کافى استفاده کردید، و از آن بهره مند شدید، اما امروز عذاب ذلت بار به خاطر استکبارى که در زمین به ناحق مى کردید و به خاطر گناهانى که انجام مى دادید، جزاى شما خواهد بود» (وَ یَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّباتِکُمْ فِی حَیاتِکُمُ الدُّنْیا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِى الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ بِما کُنْتُمْ تَفْسُقُونَ).(1)
آرى، شما غرق در لذّات بودید، و جز تمتع از مواهب مادى این جهان، چیزى نمى فهمیدید، و به خاطر آزادى بى قید و شرط در این قسمت، «معاد» را انکار کردید، تا دستتان کاملاً باز باشد، و هر گونه ظلم و ستم براى به دست آوردن این مواهب بر دیگران روا داشتید، امروز کیفر آن همه هوسبازى ها، و هواپرستى ها، و استکبار و فسق خود را مى بینید.

* * *

1 ـ «یَوم» «ظرف» است و متعلق به فعل محذوفى است که از جمله هاى بعد استفاده مى شود و در تقدیر چنین است: «وَ یَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النّارِ یُقالُ لَهُمْ أَذْهَبْتُمْ طَیِّباتِکُمْ...».