32وَ إِذا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللّهِ حَقٌّ وَ السّاعَةُ لا رَیْبَ فِیها قُلْتُمْ ما نَدْرِی مَا السّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلاّ ظَنًّا وَ ما نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ
33وَ بَدا لَهُمْ سَیِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ
34وَ قِیلَ الْیَوْمَ نَنْساکُمْ کَما نَسِیتُمْ لِقاءَ یَوْمِکُمْ هذا وَ مَأْواکُمُ النّارُ وَ مالَکُمْ مِنْ ناصِرِینَ
35ذلِکُمْ بِأَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیاتِ اللّهِ هُزُواً وَ غَرَّتْکُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا فَالْیَوْمَ لایُخْرَجُونَ مِنْها وَ لا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ
36فَلِلّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِینَ
37وَ لَهُ الْکِبْرِیاءُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
 
ترجمه:
32 ـ و هنگامى که گفته مى شد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکى نیست»، شما مى گفتید: «ما نمى دانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانى در این باره داریم، و به هیچ وجه یقین نداریم»!
33 ـ و بدى هاى اعمالشان براى آنان آشکار مى شود، و آنچه را استهزاء مى کردند آنها را فرا مى گیرد!
34 ـ و گفته مى شود: «امروز شما را فراموش مى کنیم همان گونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است، و هیچ یاورى ندارید!
35 ـ این به خاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگى دنیا شما را فریب داد»! امروز نه آنان را از دوزخ بیرون مى آورند، و نه هیچ گونه عذرى از آنها پذیرفته مى شود!
36 ـ پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمان ها و پروردگار زمین، و پروردگار همه جهانیان!
37 ـ و براى اوست کبریا و عظمت در آسمان ها و زمین، و اوست عزیز و حکیم!