44وَ إِنْ یَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً یَقُولُوا سَحابٌ مَرْکُومٌ
45فَذَرْهُمْ حَتّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ
46یَوْمَ لایُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئاً وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ
47وَ إِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذلِکَ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لایَعْلَمُونَ
48وَ اصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ
49وَ مِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ
 
ترجمه:
44 ـ آنها (چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگى از آسمان (براى عذابشان) سقوط مى کند مى گویند: «این ابر متراکمى است»!
45 ـ حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند!
46 ـ روزى که نقشه هاى آنها سودى به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یارى نمى شوند!
47 ـ و براى ستمگران عذابى قبل از آن است (در همین جهان); ولى بیشترشان نمى دانند!
48 ـ در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت ما قرار دارى. و هنگامى که برمى خیزى پروردگارت را تسبیح گوى!
49 ـ به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)!