31قالَ فَما خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ
32قالُوا إِنّا أُرْسِلْنا إِلى قَوْم مُجْرِمِینَ
33لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِین
34مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ
35فَأَخْرَجْنا مَنْ کانَ فِیها مِنَ الْمُؤْمِنِینَ
36فَما وَجَدْنا فِیها غَیْرَ بَیْت مِنَ الْمُسْلِمِینَ
37وَ تَرَکْنا فِیها آیَةً لِلَّذِینَ یَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِیمَ
ترجمه:
31 ـ (ابراهیم) گفت: اى فرستادگان (خدا) «مأموریت شما چیست»؟
32 ـ گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده ایم،
33 ـ تا بارانى از «سنگ ـ گل» بر آنها بفرستیم;
34 ـ سنگ هائى که از ناحیه پروردگارت براى اسرافکاران نشان گذاشته شده است»!
35 ـ ما مؤمنانى را که در آن شهرها زندگى مى کردند خارج کردیم.
36 ـ ولى جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم
37 ـ و در آن (شهرهاى بلادیده) نشانه اى روشن براى کسانى که از عذاب دردناک مى ترسند به جاى گذاردیم.