47وَ إِذْ یَتَحاجُّونَ فِی النّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنّا کُنّا لَکُمْ تَبَعاً فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنّا نَصِیباً مِنَ النّارِ
48قالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنّا کُلٌّ فِیها إِنَّ اللّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ الْعِبادِ
49وَ قالَ الَّذِینَ فِى النّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنّا یَوْماً مِنَ الْعَذابِ
50قالُوا أَ وَ لَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا بَلى قالُوا فَادْعُوا وَ ما دُعاءُ الْکافِرِینَ إِلاّ فِی ضَلال
 
ترجمه:
47 ـ (به خاطر بیاور) هنگامى را که در آتش دوزخ با هم محاجّه مى کنند; ضعفیفان به مستکبران مى گویند: «ما پیرو شما بودیم، آیا شما (امروز) سهمى از آتش را به جاى ما پذیرا مى شوید»؟!
48 ـ مستکبران مى گویند: «ما همگى در آن هستیم، زیرا خداوند در میان بندگانش (به عدالت) حکم کرده است»!
49 ـ و آنها که در آتشند به مأموران دوزخ مى گویند: «از پروردگارتان بخواهید یک روز عذاب را از ما بردارد»!
 50 ـ آنها مى گویند: «آیا پیامبران شما دلائل روشن برایتان نیاوردند»؟! مى گویند: (آرى) آنها مى گویند: «پس هر چه مى خواهید (خدا را) بخوانید; ولى دعاى کافران (به جائى نمى رسد و) جز در ضلالت نیست»!