جمعى از مفسران، شأن نزول هائى براى آیات فوق، ذکر کرده اند از جمله این که گفته اند: آیه «وَ الَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطّاغُوتَ...» و آیه بعد از آن درباره سه نفر وارد شده که در عصر جاهلیت (تسلیم غوغاى مشرکان در آن محیط آلوده نشدند و) مى گفتند: «لا اِلهَ اِلاَّ اللّه» آنها «سلمان فارسى»، «ابوذر غفارى» و «زید بن عمرو» بودند.(1)
و در بعضى از روایات، به جاى «زید بن عمرو» «سعید بن زید» آمده است.(2)
بعضى نیز گفته اند: آیه «أَ فَمَنْ حَقَّ عَلَیْهِ کَلِمَةُ الْعَذابِ...» در مورد «ابوجهل» و مانند او نازل شده است.(3)
ولى بعید نیست که اینها از قبیل شأن نزول مصطلح نبوده باشد، بلکه از قبیل تطبیق آیه بر مصادیق واضح است.