101فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِیمٍ
102فَلَمّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قالَ یا بُنَیَّ إِنِّی أَرى فِی الْمَنامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى قالَ یا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اللّهُ مِنَ الصّابِرِینَ
103فَلَمّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِینِ
104وَ نادَیْناهُ أَنْ یا إِبْراهِیمُ
105قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا إِنّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ
106إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِینُ
107وَ فَدَیْناهُ بِذِبْح عَظِیمٍ
108وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ
109سَلامٌ عَلى إِبْراهِیمَ
110کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ  ترجمه:
101 ـ ما او را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت دادیم.
102 ـ هنگامى که با او به مقام سعى و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح مى کنم، نظر تو چیست»؟ گفت: «پدرم! هر چه دستور دارى اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى یافت»!
103 ـ هنگامى که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد،
104 ـ او را ندا دادیم که: «اى ابراهیم!
105 ـ آن رؤیا را تحقق بخشیدى»! ما این گونه نیکوکاران را جزا مى دهیم.
106 ـ این مسلماً همان امتحان آشکار است!
107 ـ ما ذبح عظیمى را فداى او کردیم.
108 ـ و نام نیک او را در امت هاى بعد باقى نهادیم!
109 ـ سلام بر ابراهیم!
110 ـ این گونه نیکوکاران را پاداش مى دهیم!