مواهب گوناگونى که درباره بهشتیان در آیات گذشته ذکر شد، مجموعه اى از مواهب مادى و معنوى است، و همان گونه که گفتیم، نخستین موهبت که از جمله سربسته «اُولئِکَ رِزْقٌ مَعْلُوم» استفاده مى شود مربوط به مواهب معنوى و روحانى است که با هیچ زبانى قابل شرح نمى باشد.
و اما شش قسمت دیگر، که میوه هاى بهشتى، و مشروب طهور و همسران خوب، و احترام کافى، و مسکن پاک، و همنشینان شایسته و لایق است، ابعاد مختلفى از نعمت هاى بهشتى را بازگو مى کند که غالباً آمیخته اى است از مواهب مادى و معنوى.
ولى اینها همه سخنانى است که با زبان ما مطرح شده، و هرگز نمى تواند تمام جوانب نعمت هاى بهشتى را منعکس سازد.
اصولاً همان گونه که گفتیم، زبان و گوش و درک و دید دیگرى لازم است، و الفاظ و جمله بندى ها و سخنان دیگرى تا بتواند شرح این ماجرا را بگوید، و به تعبیر دیگر حقیقت نعمت هاى بهشتى آن گونه که هست از اهل دنیا مکتوم خواهد بود، جز این که بروند و ببینند و دریابند!
به هر حال «بندگان مخلَص» و آنها که به مرحله کمال علم و ایمان رسیده اند، آن قدر در پیشگاه خدا عزیزند که الطاف بیکران الهى در حق آنها به وصف نمى گنجد، و هر چه فکر کنیم از آن برتر و بالاتر است.