24وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ
25ما لَکُمْ لاتَناصَرُونَ
26بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
27وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْض یَتَساءَلُونَ
28قالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْیَمِینِ
29قالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ
30وَ ما کانَ لَنا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطان بَلْ کُنْتُمْ قَوْماً طاغِینَ
31فَحَقَّ عَلَیْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنّا لَذائِقُونَ
32فَأَغْوَیْناکُمْ إِنّا کُنّا غاوِینَ
ترجمه:
24 ـ آنها را نگه دارید که باید بازپرسى شوند!
25 ـ شما را چه شده که از هم یارى نمى طلبید؟!
26 ـ ولى آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند!
27 ـ (و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم مى پرسند;
28 ـ مى گویند: «شما از طریق خیرخواهى وارد شدید (اما جز فریب چیزى در کارتان نبود)»!
29 ـ مى گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید؟!
30 ـ ما هیچ گونه سلطه اى بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومى طغیانگر بودید!
31 ـ اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگى از عذاب او مى چشیم!
32 ـ ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم»!