در آیات گذشته، سخن از گروهى در میان بود که به هیچ وجه آمادگى پذیرش انذارهاى الهى را نداشتند و انذار و عدم انذار براى آنها یکسان بود، آیات مورد بحث از گروه دیگرى که درست در نقطه مقابل آنها قرار گرفته اند سخن مى گوید، تا با مقایسه با یکدیگر ـ همان گونه که روش قرآن است ـ مسأله روشنتر شود.
مى فرماید: «تو تنها کسى را انذار مى کنى که از ذکر پیروى کند، و از خداوند رحمن در نهان بترسد» (إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشِیَ الرَّحْمنَ بِالْغَیْبِ).
«و کسى که چنین است او را بشارت به مغفرت و پاداش پر ارزش ده» (فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَة وَ أَجْر کَرِیم).