31وَ الَّذِی أَوْحَیْنا إِلَیْکَ مِنَ الْکِتابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ إِنَّ اللّهَ بِعِبادِهِ لَخَبِیرٌ بَصِیرٌ
32ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَیْراتِ بِإِذْنِ اللّهِ ذلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ
ترجمه:
31 ـ و آنچه از کتاب به تو وحى کردیم حق است، و تصدیق کننده و هماهنگ با کتب پیش از آن; خداوند نسبت به بندگانش خبیر و بیناست!
32 ـ سپس این کتاب (آسمانى) را به گروهى از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم، (اما) از میان آنها عده اى بر خود ستم کردند، و عده اى میانه رو بودند، و گروهى به اذن خدا در نیکیها (از همه) پیشى گرفتند، و این، همان فضیلت بزرگ است.