در روایتى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم، شخصى سؤال کرد: این که مردم از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل مى کنند: تَفَکُّرَ سَاعَة خَیْرٌ مِنْ قِیَامِ لَیْلَة: «یک ساعت اندیشه کردن بهتر از یک شب عبادت نمودن است» منظور چیست؟ و چگونه باید تفکر کند؟
امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود: یَمُرُّ بِالْخَرِبَةِ أَوْ بِالدّارِ فَیَقُولُ أَیْنَ سَاکِنُوکِ أَیْنَ بانُوکِ ما لَکِ لاتَتَکَلَّمِینَ: «هنگامى که از کنار ویرانه، یا خانه اى (که از ساکنان خالى شده) مى گذرد بگوید: ساکنان تو کجا رفتند؟ بنیان گزارانت چه شدند؟ چرا سخن نمى گوئى»؟.(1)