46 وَقَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ وَعِنْدَ اللهِ مَکْرُهُمْ وَإِنْ کَانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ
47 فَلاَ تَحْسَبَنَّ اللهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللهَ عَزِیزٌ ذُو انتِقَام
48 یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُوا للهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
49 وَتَرَى الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذ مُقَرَّنِینَ فِی الْاَصْفَادِ
50 سَرَابِیلُهُمْ مِنْ قَطِرَان وَتَغْشَى وُجُوهَهُمْ النَّارُ
51 لِیَجْزِىَ اللهُ کُلَّ نَفْس مَا کَسَبَتْ إِنَّ اللهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ
52 هَذَا بَلاَغٌ لِلنَّاسِ وَلِیُنذَرُوا بِهِ وَلِیَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَلِیَذَّکَّرَ أُوْلُوا الْاَلْبَابِ

  ترجمه:
46. آنها نهایت مکر (و نیرنگ) خود را به کار زدند; وهمه مکرها (و توطئه هایشان) نزد خدا (آشکار و بى اثر) است، هر چند مکرشان چنان باشد که کوه ها از جا برکنده شود.
47. پس هرگز گمان مبر که خدا از وعده اى که به پیامبرانش داده تخلّف کند; چرا که خداوند توانا و مجازات کننده است.
48. در آن روز که این زمین به زمین دیگر، و آسمان ها (به آسمان هاى دیگرى) مبدّل مى شود، و همه در پیشگاه خداوند یگانه حاکم بر همه چیز ظاهر مى گردند.
49. و در آن روز، مجرمان را با هم در غل و زنجیر مى بینى;
50. لباس هایشان از قطران [= مادّه چسبنده بدبوى قابل اشتعال] است; و صورت هایشان را آتش مى پوشاند;
51. تا خداوند هر کس را، (مطابق) آنچه انجام داده، جزا دهد. به یقین، خداوند سریع الحساب است.
52. این (قرآن، ابلاغى براى عموم مردم است; تا بهوسیله آن انذار شوند، و بدانند او خداى یکتاست; و تا خردمندان پند گیرند.