31 قُلْ لِعِبَادِی الَّذِینَ آمَنُوا یُقِیمُوا الصَّلاَةَ وَیُنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلاَنِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِىَ یَوْمٌ لاَ بَیْعٌ فِیهِ وَلاَ خِلاَلٌ
32 اللهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنْ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنْ الثَّمَرَاتِ رِزْقاً لَکُمْ وَسَخَّرَ لَکُمُ الْفُلْکَ لِتَجْرِىَ فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَکُمُ الْأَنهَارَ
33 وَسَخَّرَ لَکُمْ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَیْنِ وَسَخَّرَ لَکُمْ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ
34 وَآتَاکُمْ مِنْ کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ کَفَّارٌ

 ترجمه:
31. به بندگان من که ایمان آورده اند بگو نماز را برپا دارند; و از آنچه به آنها روزى داده ایم، پنهان و آشکار، انفاق کنند; پیش از آنکه روزى فرارسد که در آن، نه دادوستدى است، و نه دوستى. (نه با مال مى توانند از کیفر خدا رهایى یابند، و نه با پیوندهاى مادّى.)
32. خداوند، کسى است که آسمان ها و زمین را آفرید; و از آسمان، آبى فرو فرستاد; و با آن، میوه ها (و محصولات گوناگون) را براى روزى شما (از زمین) بیرون آورد; و کشتى ها را مسخّر شما ساخت، تا بر صفحه دریا به فرمان او حرکت کنند; و نهرها را (نیز) مسخّر شما نمود;
33. و خورشید و ماه را ـ که با برنامه منظّمى در حرکت اند ـ به تسخیر شما درآورد; و
شب و روز را (نیز) مسخّر شما ساخت;
34. و از هر چیزى که از او خواستید، به شما داد; و اگر نعمت هاى خدا را بشمارید، هرگز نمى توانید آنها را احصا کنید. انسان، ستمکار و ناسپاس است.»