41 أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا وَاللهُ یَحْکُمُ لاَ مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ وَهُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ
42 وَقَدْ مَکَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَکْرُ جَمِیعاً یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْس وَسَیَعْلَمُ الْکُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ
43 وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلا قُلْ کَفَى بِاللهِ شَهِیداً بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ
ترجمه:
41. آیا ندیدند که ما پیوسته از اطراف (و جوانب) زمین مى کاهیم؟! (و جامعه ها به تدریج از میان مى روند.) و خداوند حکم مى کند; و هیچ کس را یاراى جلوگیرى از حکم او نیست; و او سریع الحساب است.
42. پیش از آنان نیز کسانى طرح ها و نقشه ها کشیدند; ولى تمام تدبیرها از آنِ خداست. او از اعمال هر کس آگاه است; و به زودى کفّار مى دانند سرانجام (نیک) سراى دیگر از آنِ کیست!
43. آنها که کافر شدند مى گویند: «تو پیامبر نیستى!» بگو: «کافى است که خداوند، و کسى که علم کتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد اوست، میان من و شما گواه باشند.»