جمله سَلاَمٌ عَلَیْکُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ مى گوید: درود فرشتگان به بهشتیان چنین است که مى گویند: سلام بر شما باد به خاطر صبر و استقامتتان. در حالى که در آیات فوق به هشت قسمت از کارها و برنامه هاى نیک و برنامه هاى مهمّ آنها اشاره شده است، ولى در این جمله تنها روى یکى از آن هشت برنامه انگشت نهاده و آن صبر است.
نکته این موضوع را از بیان زنده و پرمغز على(علیه السلام) مى توان دریافت، آنجا که مى فرماید: إنَّ الصَّبرَ مِنَ الْإیمانِ کَالرّاسِ مِنَ الْجَسَدِ وَ لا خَیرَ فی جَسَد لا رَأسَ مَعَهُ وَ لا فی إیمان لا صَبرَ مَعَهُ: «صبر، نسبت به ایمان، مانند سر است در مقابل تن، تن بى سر بقایى ندارد و ایمان بدون صبر نیز ارزشى نخواهد داشت».(1)
در حقیقت، پشتوانه همه برنامه هاى سازنده فردى و اجتماعى، همان شکیبایى و استقامت است و اگر آن نباشد هیچ کدام از آنها به سامان نمى رسد، زیرا در مسیر هر کار مثبتى، مشکلات و موانعى است که جز با نیروى استقامت نمى توان بر آنها پیروز شد. نه وفاى به عهد بدون استقامت میسّر است و نه حفظ پیوندهاى الهى و نه ترس از خدا و دادگاه قیامت و نه اقامه نماز و انفاق از مواهب الهى و نه جبران خطاها به وسیله حسنات.
  

1 . نهج البلاغة، کلمات قصار، جمله 82.