از آیات مختلف قرآن استفاده مى شود که یکى از مشکلات پیامبران در مقابل اقوام مشرک، اثبات موضوع «معاد جسمانى» بوده است، زیرا آنها همیشه از این موضوع تعجّب مى کردند که چگونه انسان بعد از خاک شدن بار دیگر به حیات و زندگى بازمى گردد؟ و همین تعبیر که در آیات مورد بحث دیدیم (أَءِذَا کُنَّا تُرَابًا أَءِنَّا لَفِى خَلْق جَدِید) با مختصر تفاوتى در هفت مورد دیگر از آیات قرآن دیده مى شود (مؤمنون، 35 و 82 ـ نمل، 67 ـ صافات 16 و 53 ـ ق ، 3 ـ واقعه، 47) و از آن آشکار مى گردد که این اشکال از نظر آنها بسیار مهم بوده است که همه جا روى آن تکیه مى کردند، ولى قرآن مجید در عبارات بسیار کوتاهى پاسخ قاطع به آنها مى دهد. مثلاً در آیه 29 سوره اعراف با جمله کَمَا بَدَأَکُمْ تَعُودُونَ که چند کلمه بیشتر نیست به این موضوع پاسخ دندان شکن مى دهد مى گوید: «همان گونه که در آغاز شما را آفرید بازمى گردید».و در جاى دیگر مى گوید: وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ: «بازگشت شما حتّى از آغاز ساده تر و آسان تر است»(1)، چون در آغاز هیچ نبودید و اکنون استخوان پوسیده یا خاک لااقل از شما موجود است.و در بعضى از موارد دست مردم را مى گیرد و به مطالعه عظمت و قدرت خدا در آفرینش این زمین و آسمان پهناور وامى دارد که: «آیا آن کس که قدرت دارد این همه کرات و کهکشان ها و ثوابت و سیّارات را بیافریند قادر بر اعاده خلقت نیست»؟(2)
 

1 . سوره روم، آیه 27.
2 . سوره یس، آیه 81.