102 ذَلِکَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ وَمَا کُنتَ لَدَیْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَهُمْ یَمْکُرُونَ
103 وَمَا أَکْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِینَ
104 وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْر إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ
105 وَکَأَیِّنْ مِنْ آیَة فِی السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ
106 وَمَا یُؤْمِنُ أَکْثَرُهُمْ بِاللهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِکُونَ
107 أَفَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِیَهُمْ غَاشِیَةٌ مِنْ عَذَابِ اللهِ أَوْ تَأْتِیَهُمْ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ

 ترجمه:
102. (اى پیامبر!) این از اخبار غیبى است که به تو وحى مى فرستیم; تو (هرگز) نزد آنها نبودى هنگامى که به اتّفاق تصمیم مى گرفتند و توطئه مى کردند.
103. ولى اکثر مردم، هر چند اصرار داشته باشى، ایمان نمى آورند.
104. و تو (هرگز) از آنها در برابر این دعوت پاداشى نمى طلبى; آن نیست مگر تذکّرى براى جهانیان.
105. و چه بسیار نشانه اى (از خدا) در آسمان ها و زمین است که آنها از کنارش مى گذرند، در حالى که از آن رویگردان و غافلند.
106. و بیشتر آنها به خدا ایمان نمى آورند، مگر آنکه ایمان خود را با شرک آلوده مى کنند.
107. آیا از این ایمن هستید که عذاب فراگیرى از سوى خدا به سراغ آنان بیاید، یا قیامت ناگهان فرا رسد، در حالى که متوجّه نیستند؟!