87 یَا بَنِىَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلاَ تَیْئَسُوا مِنْ رَوْحِ اللهِ إِنَّهُ لاَ یَیْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الکَافِرُونَ
88 فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَیْهِ قَالُوا یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَة مُزْجَاة فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ
89 قَالَ هَلْ عَلِمْتُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِیُوسُفَ وَأَخِیهِ إِذْ أَنْتُمْ جَاهِلُونَ
90 قَالُوا أَئِنَّکَ لاَنْتَ یُوسُفُ قَالَ أَنَا یُوسُفُ وَهذَا أَخِی قَدْ مَنَّ اللهُ عَلَیْنَا إِنَّهُ مَنْ یَتَّقِ وَیَصْبِرْ فَإِنَّ اللهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ
91 قَالُوا تَاللهِ لَقَدْ آثَرَکَ اللهُ عَلَیْنَا وَإِنْ کُنَّا لَخَاطِئِینَ
92 قَالَ لاَ تَثْرِیبَ عَلَیْکُمْ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللهُ لَکُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ
93 اذْهَبُوا بِقَمِیصِی هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِی یَأْتِ بَصِیراً وَأْتُونِی بِأَهْلِکُمْ أَجْمَعِینَ

ترجمه:
87. پسرانم! بروید، و از یوسف و برادرش جستوجو کنید; و از رحمت خدا مأیوس نشوید; که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس مى شوند!»
88. هنگامى که آنها بر او ]= یوسف [وارد شدند، گفتند: «اى عزیز مصر! ما و خاندان ما را پریشانى (و قحطى) فراگرفته، و بهاى اندکى (براى تهیّه موادّ غذایى) با خود آورده ایم; پیمانه را براى ما کامل کن; و بر ما تصدّق و بخشش نما، که خداوند بخشندگان را پاداش مى دهد.»
89. گفت: «آیا دانستید، آن گاه که جاهل بودید، با یوسف و برادرش چه کردید؟!»
90. گفتند: «آیا تو همان یوسفى؟!» گفت: (آرى،) من یوسفم، و این برادر من است; خداوند بر ما منّت گذارد; هر کس تقوا پیشه کند، و شکیبایى و استقامت نماید، (سرانجام پیروز مى شود;) چرا که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمى کند.»
91. گفتند: «به خدا سوگند، خداوند تو را بر ما برترى بخشید; و ما خطاکار بودیم.»
92. (یوسف) گفت: «امروز ملامت و توبیخى بر شما نیست; خداوند شما را مى آمرزد; و او مهربان ترین مهربانان است;
93. این پیراهن مرا ببرید، و بر صورت پدرم بیندازید تا بینا شود; و همه خانواده خود را نزد من بیاورید.»