بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

1 یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ

اى جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)!(1)

2 قُمْ فَأَنْذِرْ

برخیز و انذار کن، (و جهانیان را بیم ده)(2)

3 وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ

و پروردگارت را بزرگ بشمار(3)

4 وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ

و لباست را پاکیزه دار،(4)

5 وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ

و از پلیدى دورى کن،(5)

6 وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ

و منّت مگذار و عملت را بزرگ مشمار،(6)

7 وَ لِرَبِّکَ فَاصْبِرْ

و بخاطر پروردگارت شکیبایى کن.(7)

8 فَإِذا نُقِرَ فِی النّاقُورِ

و (بدانید) هنگامى که در «صور» دمیده شود،(8)

9 فَذالِکَ یَوْمَئِذ یَوْمٌ عَسِیرٌ

آن روز، روز سختى است،(9)

10 عَلَى الْکافِرِینَ غَیْرُ یَسِیر

که براى کافران آسان نیست!(10)

11 ذَرْنِی وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِیداً

مرا با کسى که او را به تنهایى آفریده ام واگذار! (11)

12 وَ جَعَلْتُ لَهُ مالاً مَمْدُوداً

همان کس که براى او مال گسترده اى قرار دادم،(12)

13 وَ بَنِینَ شُهُوداً

و فرزندان فراوانى که همواره در کنار او (و در خدمت او) هستند،(13)

14 وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیداً

و وسایل زندگى را (از هر نظر) برایش فراهم ساختم!(14)

15 ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ

باز طمع دارد که (به آن) بیفزایم.(15)

16 کَلاّ إِنَّهُ کانَ لاِیاتِنا عَنِیداً

هرگز. چنین نخواهد شد; چرا که او نسبت به آیات ما دشمنى مىورزد.(16)

17 سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً

و بزودى او را مجبور مى کنم که از قله زندگى بالا رود. (پس او را به زیر مى افکنم)!(17)

18 إِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ

او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و نقشه اى (شیطانى) کشید!(18)

19 فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ

مرگ بر او! چگونه نقشه اى کشید؟!(19)

20 ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ

باز هم مرگ بر او، چگونه نقشه کشید؟!(20)

21 ثُمَّ نَظَرَ

پس نگاهى کرد،(21)

22 ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ

و چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد;(22)

23 ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَکْبَرَ

سپس پشت کرد و تکبّر ورزید،(23)

24 فَقالَ إِنْ هذا إِلاّ سِحْرٌ یُؤْثَرُ

و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز سحر پیشینیان نیست!(24)

25 إِنْ هذا إِلاّ قَوْلُ الْبَشَرِ

این فقط سخن انسان است.»(25)

26 سَأُصْلِیهِ سَقَرَ

(امّا) بزودى او را وارد سَقَر [=دوزخ] مى کنم!(26)

27 وَ ما أَدْراکَ ما سَقَرُ

و توچه مى دانى «سَقَر» چیست!(27)

28 لا تُبْقِی وَ لا تَذَرُ

(آتشى است که) نه چیزى را باقى مى گذارد و نه رها مى سازد.(28)

29 لَوّاحَةٌ لِلْبَشَرِ

پوست را دگرگون مى کند.(29)

30 عَلَیْها تِسْعَةَ عَشَرَ

نوزده (نگهبان) بر آن گمارده شده اند!(30)

31 وَ ما جَعَلْنا أَصْحابَ النّارِ إِلاّ مَلائِکَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلاّ فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ وَ یَزْدادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیماناً وَ لا یَرْتابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْکافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللّهُ بِهذا مَثَلاً کَذالِکَ یُضِلُّ اللّهُ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ وَ ما یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلاّ هُوَ وَ ما هِیَ إِلاّ ذِکْرى لِلْبَشَرِ

نگهبانان دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش کافران معین نکردیم تااهل کتاب [= یهود و نصارى] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این سخن چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هرکس را بخواهد گمراه مى سازد و هرکس را بخواهد هدایت مى کند. و لشکریان پروردگارت را جز او کسى نمى داند، و این جز هشدار و تذکرى براى انسانها نیست!(31)

32 کَلاّ وَ الْقَمَرِ

هرگز چنین نیست سوگند به ماه،(32)

33 وَ اللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ

و به شب، هنگامى که (دامن برچینید و) پشت کند،(33)

34 وَ الصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ

و به صبح هنگامى که چهره بگشاید،(34)

35 إِنَّها لاَِحْدَى الْکُبَرِ

که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است!(35)

36 نَذِیراً لِلْبَشَرِ

هشدارى است براى همه انسانها،(36)

37 لِمَنْ شاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ

براى کسانى از شما که مى خواهند (به سوى هدایت) پیش روند یا عقب بمانند(37)

38 کُلُّ نَفْس بِما کَسَبَتْ رَهِینَةٌ

(آرى) هرکس در گرو اعمال خویش است،(38)

39 إِلاّ أَصْحابَ الْیَمِینِ

مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به دست راستشان مى دهند)!(39)

40 فِی جَنّات یَتَساءَلُونَ

آنها در باغهاى بهشتى اند، و سؤال مى کنند،(40)

41 عَنِ الْمُجْرِمِینَ

از مجرمان:(41)

42 ما سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ

«چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»(42)

43 قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ

مى گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم،(43)

44 وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ

و اطعام مستمند نمى کردیم،(44)

45 وَ کُنّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِینَ

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم،(45)

46 وَ کُنّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ

و همواره روز جزا را انکار مى کردیم،(46)

47 حَتّى أَتانَا الْیَقِینُ

تا زمانى که مرگ ما فرا رسید!»(47)

48 فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشّافِعِینَ

از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد.(48)

49 فَما لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ

چرا آنها از تذکّر روى گردانند؟!(49)

50 کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ

گویى گورخرانى رمیده اند،(50)

51 فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَة

که از (مقابل) شیرى فرار کرده اند!(51)

52 بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتى صُحُفاً مُنَشَّرَةً

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اى (از سوى خدا) به او داده شود.(52)

53 کَلاّ بَلْ لا یَخافُونَ الآخِرَةَ

هرگز چنین نیست (که آنان مى گویند،)بلکه آنها از آخرت نمى ترسند.(53)

54 کَلاّ إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ

 هرگز چنین نیست (که آنها مى گویند) آن (قرآن) یک تذکر و یادآورى است.(54)

55 فَمَنْ شاءَ ذَکَرَهُ

و کسانى که بخواهند از آن پند مى گیرند;(55)

56 وَ ما یَذْکُرُونَ إِلاّ أَنْ یَشاءَ اللّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ

و آنها پند نمى گیرند مگر این که خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است (و به هر کس آنچه لایق باشد مى دهد).(56)