بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

1 اَلْحَاقَّةُ

(روز رستاخیز) روزى است که به یقین واقع مى شود.(1)

2 مَا الْحَاقَّةُ

چه روز واقع شدنى!(2)

3 وَ ما أَدْراکَ مَا الْحَاقَّةُ

و تو چه مى دانى آن روز واقع شدنى چیست؟! (3)

4 کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهى را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند).(4)

5 فَأَمّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطّاغِیَةِ

امّا قوم «ثمود» با عذابى سرکش هلاک شدند.(5)

6 وَ أَمّا عادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیح صَرْصَر عاتِیَة

و قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند،(6)

7 سَخَّرَها عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیال وَ ثَمانِیَةَ أَیّام حُسُوماً فَتَرَى الْقَوْمَ فِیها صَرْعى کَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْل خاوِیَة

(خداوند) این تند باد (بنیان کن) را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلّط ساخت، و (اگر آن جا بودى) مى دیدى که آن قوم مانند تنه هاى پوسیده نخل در میان این تندباد روى زمین افتاده اند.(7)

8 فَهَلْ تَرى لَهُمْ مِنْ باقِیَة

آیا کسى از آنها را باقى مى بینى؟!(8)

9 وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِکاتُ بِالْخاطِئَةِ

و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و اهل شهرهاى زیر و رو شده [= قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند،(9)

10 فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِیَةً

از این رو با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند; و خداوند آنها را به عذاب شدیدى گرفتار ساخت.(10)

11 إِنّا لَمّا طَغَى الْماءُ حَمَلْناکُمْ فِی الْجارِیَةِ

و هنگامى که آب طغیان کرد، شما را سوار بر کشتى کردیم،(11)

12 لِنَجْعَلَها لَکُمْ تَذْکِرَةً وَ تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَةٌ

تا آن را وسیله تذکّرى براى شما قرار دهیم و گوشهاى شنوا آن را دریابد (و درک کند).(12)

13 فَإِذا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ

به محض این که نخستین بار در «صور» دمیده شود،(13)

14 وَ حُمِلَتِ الاْ َرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُکَّتا دَکَّةً واحِدَةً

و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشى گردند،(14)

15 فَیَوْمَئِذ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

در آن روز واقعه (عظیم قیامت) روى مى دهد،(15)

16 وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِیَ یَوْمَئِذ واهِیَةٌ

و آسمان از هم مى شکافد و آنگاه سست مى گردد (و فرو مى ریزد). (16)

17 وَ الْمَلَکُ عَلى أَرْجائِها وَ یَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذ ثَمانِیَةٌ

فرشتگان در اطراف آسمان قرار مى گیرند (و براى انجام مأموریتها آماده مى شوند) و آن روز عرش (قدرت) پروردگارت را هشت فرشته برفراز همه آنها حمل مى کنند.(17)

18 یَوْمَئِذ تُعْرَضُونَ لاتَخْفى مِنْکُمْ خافِیَةٌ

در آن روز همگى (به پیشگاه خدا) عرضه مى شوید و چیزى از کارهاى مخفى شما پنهان نمى ماند.(18)

19 فَأَمّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا کِتابِیَهْ

امّا کسى که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدّت شادى) فریاد مى زند که: (اى اهل محشر!) «نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید!(19)

20 إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاق حِسابِیَهْ

من یقین داشتم که (قیامتى در کار است و) به حساب اعمالم مى رسم.»(20)

21 فَهُوَ فِی عِیشَة راضِیَة

او در یک زندگى کاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت،(21)

22 فِی جَنَّة عالِیَة

در بهشتى عالى،(22)

23 قُطُوفُها دانِیَةٌ

که میوه هایش در دسترس است.(23)

24 کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِی الاْ َیّامِ الْخالِیَةِ

(و به آنان گفته مى شود:) بخورید و بیاشامید گوارا باد بر شما، اینها در برابر اعمالى است که در ایام گذشته انجام دادید!(24)

25 وَ أَمّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِشِمالِهِ فَیَقُولُ یا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتابِیَهْ

امّا کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى گوید: «اى کاش هرگز نامه اعمالم رابه من نمى دادند.(25)

26 وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِیَهْ

و نمى دانستم حساب من چیست!(26)

27 یا لَیْتَها کانَتِ الْقاضِیَةَ

اى کاش مرگم فرا مى رسید!(27)

28 ما أَغْنى عَنِّی مالِیَهْ

مال و ثروتم هرگز مرا بى نیاز نکرد،(28)

29 هَلَکَ عَنِّی سُلْطانِیَهْ

قدرت من نیز از دست رفت!»(29)

30 خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

(فرمان مى رسد:) او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید!(30)

31 ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ

سپس او را در دوزخ بیفکنید!(31)

32 ثُمَّ فِی سِلْسِلَة ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُکُوهُ

بعد او را به زنجیرى که هفتاد ذراع است ببندید;(32)

33 إِنَّهُ کانَ لایُؤْمِنُ بِاللّهِ الْعَظِیمِ

چرا که او (با دیدن دلایل روشن) هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمى آورد،(33)

34 وَ لایَحُضُّ عَلى طَعامِ الْمِسْکِینِ

و هرگز بر اطعام مستمندان تشویق نمى نمود;(34)

35 فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هاهُنا حَمِیمٌ

از این رو امروز هم در این جا دوستى صمیمى ندارد،(35)

36 وَ لا طَعامٌ إِلاّ مِنْ غِسْلِین

و نه طعامى، جز از چرک و خون.(36)

37 لایَأْکُلُهُ إِلاَّ الْخاطِئؤُنَ

طعامى که جز خطاکاران آن را نمى خورند.(37)

38 فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ

سوگند به آنچه مى بینید، (38)

39 وَ ما لا تُبْصِرُونَ

و آنچه نمى بینید،(39)

40 إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُول کَرِیم

که این قرآن گفتار رسول بزرگوارى است،(40)

41 وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِر قَلِیلاً ما تُؤْمِنُونَ

و گفته شاعرى نیست، امّا کمتر ایمان مى آورید!(41)

42 وَ لا بِقَوْلِ کاهِن قَلِیلاً ما تَذَکَّرُونَ

و نه گفته کاهنى، اما کمتر متذکّر مى شوید.(42)

43 تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِینَ

کلامى است که از سوى پروردگار جهانیان نازل شده است.(43)

44 وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الاْ َقاوِیلِ

و اگر او سخنى دروغ بر ما مى بست،(44)

45 لاَ َخَذْنا مِنْهُ بِالْیَمِینِ

ما او را با قدرت مى گرفتیم،(45)

46 ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِینَ

سپس رگ قلبش را قطع مى کردیم،(46)

47 فَما مِنْکُمْ مِنْ أَحَد عَنْهُ حاجِزِینَ

و هیچ کس از شما نمى توانست از (مجازات)او مانع شود.(47)

48 وَ إِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ

و به یقین این قرآن، تذکّرى براى پرهیزگاران است.(48)

49 وَ إِنّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ

و ما مى دانیم که بعضى از شما (آن را) تکذیب مى کنید.(49)

50 وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکافِرِینَ

و آن مایه حسرت کافران است.(50)

51 وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ

و آن یقین خالص است.(51)

52 فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى.(52)