بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

1 إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللّهِ وَ اللّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ

هنگامى که منافقان نزد تو آیند مى گویند: «ما شهادت مى دهیم که به یقین تو پیامبر خدا هستى!» خداوند مى داند که تو پیامبر او هستى، ولى خداوند شهادت مى دهد که منافقان دروغگو هستند (زیرا به گفته خود ایمان ندارند).(1)

2 اِتَّخَذُوا أَیْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللّهِ إِنَّهُمْ ساءَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ

آنها سوگندهایشان را پوششى قرار دادند تا (مردم را) از راه خدا باز دارند، و چه بد است آنچه انجام مى دادند. (2)

3 ذالِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لایَفْقَهُونَ

این بخاطر آن است که (نخست) ایمان آوردند سپس کافر شدند; از این رو بر دلهاى آنان مُهرنهاده شده،و(حقیقت را) درک نمى کنند.(3)

4 وَ إِذا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسامُهُمْ وَ إِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَة عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللّهُ أَنّى یُؤْفَکُونَ

هنگامى که آنها را مى بینى، ظاهر (آراسته) آنان تو را درشگفتى فرو مى برد; و اگر سخن بگویند، به سخنانشان گوش فرا مى دهى; امّا گویى چوبهاى خشکى هستند که به دیوار تکیه داده شده است! هر فریادى (از هر جا) بلند شود بر ضد خود مى پندارند; آنها دشمنان واقعى (تو) هستند، از آنان برحذرباش! خدا آنها را بکشد، چگونه (از حق) منحرف مى شوند؟!(4)

5 وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ تَعالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرُونَ

هنگامى که به آنان گفته شود: «بیایید تا پیامبر خدا براى شما طلب آمرزش کند.»، سرهاى خود را (از روى استهزاء و غرور) تکان مى دهند; و آنها را مى بینى که از سخنان تو اعراض کرده و تکبّر مى ورزند.(5)

6 سَواءٌ عَلَیْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ یَغْفِرَ اللّهُ لَهُمْ إِنَّ اللّهَ لایَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقِینَ

براى آنها آمرزش بخواهى یا نخواهى بر ایشان تفاوت نمى کند، هرگز خداوند آنان را نمى بخشد; زیرا خداوند گروه فاسقان (لجوج و منافق) را هدایت نمى کند.(6)

7 هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لاتُنْفِقُوا عَلى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ حَتّى یَنْفَضُّوا وَ لِلّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الاْ َرْضِ وَ لکِنَّ الْمُنافِقِینَ لایَفْقَهُونَ

آنها کسانى هستند که مى گویند: «به افرادى که نزد پیامبر خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند.» (غافل از این که) خزاین آسمانها و زمین از آنِ خداست، ولى منافقان نمى فهمند.(7)

8 یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الاْ َعَزُّ مِنْهَا الاْ َذَلَّ وَ لِلّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لکِنَّ الْمُنافِقِینَ لایَعْلَمُونَ

آنها مى گویند: «اگر به مدینه باز گردیم، عزیزان، ذلیلان را بیرون مى کنند!» در حالى که عزّت مخصوص خدا و پیامبر او و مؤمنان است; ولى منافقان نمى دانند.(8)

9 یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاتُلْهِکُمْ أَمْوالُکُمْ وَ لا أَوْلادُکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللّهِ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذالِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ

اى کسانى که ایمان آورده اید! اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند! وکسانى که چنین کنند، زیانکارانند.(9)

10 وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْ لا أَخَّرْتَنِی إِلى أَجَل قَرِیب فَأَصَّدَّقَ وَ أَکُنْ مِنَ الصّالِحِینَ

و از آنچه به شما روزى داده ایم انفاق کنید، پیش از آن که مرگ یکى از شما فرا رسد و بگوید: «پروردگارا! چرا مرگِ مرا مدّت کمى به تأخیر نینداختى تا (در راه تو) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!»(10)

11 وَ لَنْ یُؤَخِّرَ اللّهُ نَفْساً إِذا جاءَ أَجَلُها وَ اللّهُ خَبِیرٌ بِما تَعْمَلُونَ

خداوند هرگز مرگ کسى را هنگامى که اجل او فرا رسد به تأخیر نمى اندازد، و خداوند به آنچه انجام مى دهید آگاه است.(11)