بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

1 وَ الذّارِیاتِ ذَرْواً

سوگند به بادهایى که (ابرها را) به حرکت در مى آورند،(1)

2 فَالْحامِلاتِ وِقْراً

و به آن ابرها که بار سنگینى (از باران را) با خود حمل مى کنند، (2)

3 فَالْجارِیاتِ یُسْراً

و به کشتیهایى که به آسانى به حرکت در مى آیند،(3)

4 فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً

و سوگند به فرشتگانى که کارها را تقسیم مى کنند،(4)

5 إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ

(آرى سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است;(5)

6 وَ إِنَّ الدِّینَ لَواقِعٌ

و بى شک (رستاخیز و) جزاى اعمال واقع شدنى است!(6)

7 وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُکِ

قسم به آسمان که داراى چین و شکنهاى زیباست،(7)

8 إِنَّکُمْ لَفِی قَوْل مُخْتَلِف

که شما (درباره قیامت) در گفتار مختلفى هستید!(8)

9 یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ

(تنها) کسى از (ایمان به) آن منحرف مى شود که (از قبول حق) سرباز زده است.(9)

10 قُتِلَ الْخَرّاصُونَ

کشته باد دروغگویان.(10)

11 الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَة ساهُونَ

همانها که در جهل و غفلت فرو رفته اند،(11)

12 یَسْئَلُونَ أَیّانَ یَوْمُ الدِّینِ

و پیوسته سؤال مى کنند: «روز جزا کى فرا مى رسد؟!»(12)

13 یَوْمَ هُمْ عَلَى النّارِ یُفْتَنُونَ

(بگو: آرى) همان روزى است که آنها را بر آتش عذاب مى کنند!(13)

14 ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ

(و گفته مى شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزى است که براى آن شتاب داشتید!(14)

15 إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنّات وَ عُیُون

به یقین، پرهیزگاران در باغهاى بهشتى و در میان چشمه ها قرار دارند،(15)

16 آخِذِینَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذالِکَ مُحْسِنِینَ

و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت مى دارند، زیرا پیش از آن (در سراى دنیا) از نیکوکاران بودند.(16)

17 کانُوا قَلِیلاً مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ

آنها کمى از شب را مى خوابیدند،(17)

18 وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ

و در سحرگاهان استغفار مى کردند،(18)

19 وَ فِی أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

و در اموال آنها حقّى براى سائل و محروم بود.(19)

20 وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ

و در زمین آیاتى براى جویندگان یقین است،(20)

21 وَ فِی أَنْفُسِکُمْ أَ فَلاتُبْصِرُونَ

و در وجود شما (نیز آیاتى است); آیا نمى بینید؟! (21)

22 وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ

و روزىِ شما در آسمان است و نیز آنچه شما وعده داده مى شوید.(22)

23 فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همان گونه که شما سخن مى گویید! (23)

24 هَلْ أَتاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْراهِیمَ الْمُکْرَمِینَ

آیا خبر مهمانهاى گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟!(24)

25 إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که گروهى ناآشنایید!» (25)

26 فَراغَ إِلى أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْل سَمِین

سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده اى را براى آنها) آورد،(26)

27 فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قالَ أَ لاتَأْکُلُونَ

و نزدیک آنها گذارد، (ولى با تعجب دید دست به سوى غذا نمى برند) گفت: «چرا نمى خورید؟!»(27)

28 فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قالُوا لاتَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلام عَلِیم

و (چون غذا نخوردند) از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما فرستادگان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسرى دانا دادند.(28)

29 فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّة فَصَکَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالى که (از خوشحالى و تعجّب) فریاد مى کشید، به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسرى خواهم آورد با اینکه) پیرزنى نازا هستم؟!»(29)

30 قالُوا کَذالِکَ قالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ

گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست.»(30)

31 قالَ فَما خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ

(ابراهیم) گفت: «اى فرستادگان (خدا) مأموریت شما چیست؟»(31)

32 قالُوا إِنّا أُرْسِلْنا إِلى قَوْم مُجْرِمِینَ

گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده ایم،(32)

33 لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِین

تا بارانى از «گِل هاى متحجّر» بر آنها بفرستیم;(33)

34 مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ

که از ناحیه پروردگارت براى اسرافکاران نشان گذاشته شده است.»(34)

35 فَأَخْرَجْنا مَنْ کانَ فِیها مِنَ الْمُؤْمِنِینَ

ما مؤمنانى را که در آن (شهرها) بودند (قبل ازنزول عذاب) خارج کردیم،(35)

36 فَما وَجَدْنا فِیها غَیْرَ بَیْت مِنَ الْمُسْلِمِینَ

ولى جز یک خانواده با ایمان در آنجا نیافتیم.(36)

37 وَ تَرَکْنا فِیها آیَةً لِلَّذِینَ یَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِیمَ

و در آن (شهرهاى بلا دیده) نشانه اى روشن براى کسانى که از عذاب دردناک مى ترسند به جاى گذاردیم. (37)

38 وَ فِی مُوسى إِذْ أَرْسَلْناهُ إِلى فِرْعَوْنَ بِسُلْطان مُبِین

و در سرگذشت موسى نیز(نشانه و درس عبرتى بود)هنگامى که او را با دلیلى آشکار به سوى فرعون فرستادیم;(38)

39 فَتَوَلّى بِرُکْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

امّا او با تمام وجودش روى برتافت و گفت: «این مرد یا ساحراست یادیوانه!»(39)

40 فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِی الْیَمِّ وَ هُوَ مُلِیمٌ

از این رو ما او و لشکریانش راگرفتیم وبه دریا افکندیم در حالى که در خورِ سرزنش بود.(40)

41 وَ فِی عاد إِذْ أَرْسَلْنا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ

و (همچنین) در سرگذشتِ «عاد» (آیتى است) در آن هنگام که تندبادى بى باران بر آنها فرستادیم،(41)

42 ما تَذَرُ مِنْ شَیْء أَتَتْ عَلَیْهِ إِلاّ جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ

که بر هیچ چیز نمى گذشت مگر این که آن را همچون استخوانهاى پوسیده مى ساخت.(42)

43 وَ فِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتّى حِین

و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است آنگاه که به آنان گفته شد: «مدتى (کوتاه) بهره مند باشید (و سپس منتظر عذاب)»(43)

44 فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصّاعِقَةُ وَ هُمْ یَنْظُرُونَ

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى که نگاه مى کردند (بى آنکه قدرت دفاع داشته باشند). (44)

45 فَمَا اسْتَطاعُوا مِنْ قِیام وَ ما کانُوا مُنْتَصِرِینَ

(چنان بر زمین افتادند که) نه توان برخاستن داشتند و نه مى توانستند از کسى یارى طلبند!(45)

46 وَ قَوْمَ نُوح مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فاسِقِینَ

همچنین قوم نوح را پیش از آنها (هلاک کردیم،) چرا که قوم فاسقى بودند.(46)

47 وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْد وَ إِنّا لَمُوسِعُونَ

و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت مى بخشیم.(47)

48 وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ

و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده اى هستیم!(48)

49 وَ مِنْ کُلِّ شَیْء خَلَقْنا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ

و از هر چیز یک جفت آفریدیم، (و اینها همه براى آن است که) شاید متذکّر شوید. (49)

50 فَفِرُّوا إِلَى اللّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ

پس به سوى خدا بگریزید، که من از سوى او براى شما انذارکننده اى آشکارم.(50)

51 وَ لاتَجْعَلُوا مَعَ اللّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ

و با خدا معبود دیگرى قرار ندهید، که من براى شما از سوى او بیم دهنده اى آشکارم.(51)

52 کَذالِکَ ما أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُول إِلاّ قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

این گونه است که هیچ پیامبرى به سوى کسانى که قبل از آنها بودند فرستاده نشد مگر این که گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!»(52)

53 أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

آیا یکدیگر را به آن سفارش مى کردند (که همه چنین تهمتى بزنند)؟! چنین نیست، بلکه آنها قومى طغیانگرند.(53)

54 فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما أَنْتَ بِمَلُوم

حال که چنین است از آنها روى بگردان که هرگز در خورِ ملامت نخواهى بود;(54)

55 وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ

و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود مى بخشد.(55)

56 وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ

من جنّ و انس را نیافریدم جز براى این که مرا پرستش کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند).(56)

57 ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْق وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ

هرگز از آنها روزى نمى خواهم، و نمى خواهم مرا اطعام کنند.(57)

58 إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ

زیرا تنها خداوند روزى دهنده و صاحب قدرت است و ناتوانى در او راه ندارد.(58)

59 فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلایَسْتَعْجِلُونِ

و براى کسانى که ستم کردند، سهم بزرگى (از عذاب) است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین); بنابراین عجله نکنند!(59)

60 فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ

پس واى بر کسانى که کافر شدند از روزى که به آن وعده داده مى شوند!(60)