عتاب بن اسید که جوان باهوش و شجاعى بود از طرف پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) به فرماندارى مکّه برگزیده شد; و حضرت در فرمان و حکم او جمله هایى نوشت که بیانگر فرهنگ متعالى اسلام در زمینه مسائل اجرائى حکومت است. در بخشى از این فرمان مى خوانیم: «فَهُوَ لَنا خادِمُ وَ فِى اللهِ اَخ وَلاَوْلِیائِنا مُوال، وَلِاَعْدائنا مُعاد، وَ هُوَ لَکُمْ سَماء ظَلِیْلَة، وَ اَرْض زَکیعَة، وَ شمس مُضِیْئَة وَ لا یَحْتَجَّ مُحْتَجٍّ مِنْکُمْ فى مُخالَفَتِهِ بِصِغَرِ سِنّه، فَلَیْس الاَکْبَرُ هوَ الاَفْضَلَ، بَلْ الاَفْضَلُ هُوَ الاَکْبَرُ»! «او خدمت گزار ما و در راه خداوند برادرى (عزیز) است و نسبت به دوستان ما علاقمند، و نسبت به دشمنان مخالف است، و او براى شما آسمانى سایه افکن و زمینى پربار، و خورشیدى درخشان است، ... هیچ کس از شما نباید به خاطر کمى سنّ او با وى به مخالفت برخیزد، چرا که همیشه افراد مسن افضل نیستند، بلکه کسى افضل است که بزرگ تر محسوب مى شود»! (1)
1. بحار الانوار، جلد 21، صفحه 123.