مسأله 141ـ اگر از انسان مَنى(1) بیرون آید، هرچند در خواب باشد، جُنُب مى شود و باید براى نماز و کارهایى که نیاز به طهارت دارد، غسل جنابت انجام دهد.
مسأله 142ـ اگر منى از جاى خود حرکت کند، ولى بیرون نیاید، سبب جنابت نمى شود.
مسأله 143ـ کسى که مى داند منى از او خارج شده است و یا مى داند آنچه بیرون آمده منى مى باشد، جنب است و باید غسل کند.
مسأله 144ـ اگر از مرد رطوبتى خارج شود که نداند ادرار است یا منى یا غیر اینها، چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده، آن رطوبت منى است، ولى اگر یکى از این دو نشانه در آن وجود نداشته باشد آن رطوبت منى نمى باشد، ولى نسبت به مریض لازم نیست که با جستن بیرون آید بلکه اگر رطوبت هنگامى بیرون آید که به اوج شهوت جنسى رسیده باشد، حکم منى دارد.
مسأله 145ـ هرگاه منى از جاى خود حرکت کند اما از ریختن آن به بیرون جلوگیرى به عمل آورد، یا به علت دیگر بیرون نیاید، غسل واجب نیست. همچنین اگر شک کند که بیرون آمده یا نه.
مسأله 146ـ غالباً بعد از بیرون آمدن منى بدن سست مى شود ولى این موضوع جزء شرایط قطعى و نشانه هاى آن نیست.
مسأله 147ـ مستحبّ است انسان بعد از بیرون آمدن منى ادرار کند و اگر ادرار نکند و بعد از غسل رطوبتى از او خارج شود که نداند منى است یا رطوبتِ دیگر، دوباره باید غسل کند.
1 . مَنى = مایعى است که از غدد تناسلى به سبب آمیزش یا احتلام در اوج شهوت جنسى از مجراى ادرار خارج مى شود.
