ایراد فوق در صورتى متوجه مى شود که مسیر پیامبر «ص» را در معراج در منطقه بیرون منظومه شمسى بدانیم، در حالى که دلیل قاطعى بر این مطلب در دست نیست. چه مانعى دارد این سیر فضائى در درون سیارات با عظمت منظومه شمسى صورت گرفته باشد، در این صورت اشکال کاملا برطرف خواهد گردید.

زیرا دورترین سیارات منظومه شمسى که با چشم غیر مسلح دیده مى شود «زحل» است که قدما نام آسمان هفتم بر آن مى نهاده اند (زیرا فاصله آن از ما بیش از فاصله ما تا عطارد، زهره، مریخ، مشترى و کره خورشید مى باشد).

فاصله این سیاره از ما کمى بیش از 1400 میلیون کیلومتر است، این فاصله براى مرکبى که کمى کمتر از سرعت سیر نور حرکت کند فاصله کوتاهى است که پیمودن آن در مدت بسیار کوتاهى میسر مى باشد.

بنابراین اگر معراج پیامبر صلى اللّه علیه و آله در درون سیارات منظومه شمسى صورت گرفته باشد مشکل زمان کاملا حل خواهد شد و مخالفتى با کشفیات علم فیزیک نخواهد داشت، و اطلاق «آسمانها» بر کرات منظومه شمسى یک اطلاق معمولى است زیرا یکى از معانى آسمانها همین «کرات منظومه شمسى» مى باشد.

جالب توجه این که در احادیث شیعه و سنى براى سفر پیامبر «ص» به آسمانها نام مرکبى به عنوان «براق» دیده مى شود و همانطور که سابقاً اشاره شد «براق» از ماده «برق» است، علماى حدیث مى گویند علت این نام گذارى شاید این بوده که مرکب مزبور بسیار سریع، مانند برق! حرکت مى کرده است.

جالبتر این که در توصیف این مرکب فضائى در پاره اى از احادیث وارد شده که «خطاه مد بصره»! یعنى هر قدم او به اندازه مقدار دید او بوده است، و با توجه به اینکه رؤیت اشیاء به وسیله «نور» صورت مى گیرد، و طول زمانى که براى دیدن هر چیز لازم است برابر با سرعت سیر نور است، از این حدیث استفاده مى شود که مرکب مزبور سرعتى «نزدیک» به سرعت سیر نور داشته است!