معاویه در طول مدّت به قدرت رسیدن على(علیه السلام)، و به منظور تضعیف حکومت آن حضرت، کشته شدن خلیفه سوم، عثمان، را به دست شورشیان بر ضد او مطرح مى کرد و به بهانه یافتن عاملان قتل و مجازات آنها روى آن مانور مى داد و اساساً یکى از عوامل جنگ صفین که ده ها هزار نفر در آن کشته شدند همین مطلب بود. داستان علم کردن پیراهن عثمان که در تاریخ معروف است اشاره روشنى به این مطلب دارد، امّا از عجایب تاریخ این است که وقتى على(علیه السلام) به شهات رسید و امام حسن مجتبى(علیه السلام)مجبور بر صلح شد و معاویه بر اوضاع مسلّط گشت و حاکم مطلق العنان کشور اسلامى شد، دیگر مطلقاً سخنى از قاتلان عثمان به میان نیاورد و این ماجرا را پى گیرى نکرد! گویى عثمان هرگز به قتل نرسیده است.
آرى! او براى رسیدن به اهدافش از هر وسیله اى هر چند نامشروع بهره مى گرفت، حتّى اگر در این راه عدّه اى از انسان هاى بى گناه متّهم شوند یا زندانى گردند و یا جان خود را از دست دهند.
1 . خواجویى تعداد کشته شدگان از اصحاب امیرالمؤمنین(علیه السلام) را در صفین 25 هزار نفر ذکر کرده، که از جمله آنها عمار یاسر و بیست و پنج نفر از اصحاب بدر بوده اند... و کشته شدگان از لشکر معاویه را 45 هزار نفر ذکر کرده است. (قصه کوفه، ص 342)
2 . امام باقر(علیه السلام) در این مورد فرمود: «بیشترین و بزرگترین فشارها بر شیعیان در عصر معاویه، پس از شهادت امام حسن(علیه السلام) بود. در آن زمان در هر شهرى شیعیان ما کشته مى شدند و دست ها و پاهایشان با اندک گمان و بهانه اى قطع مى شد. شدّت سخت گیرى به حدّى بود که اگر کسى از دوستى ما یاد مى کرد زندانى مى شد و اموالش مصادره مى گردید و یا خانه اش ویران مى گشت». (عاشورا، ص 191)
