در اینکه پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در چه روزى چشم از جهان بربست، اختلافى نیست. همه اتفاق نظر دارند که روز دوشنبه بود و مشهور میان پیروان اهل بیت(علیهم السلام) این است که دفن آن حضرت سه روز بعد انجام یافت.
گرچه از روایات استفاده مى شود که تعجیل در دفن میّت مستحب است; ولى هنگامى که شخص از دست رفته کسى مانند پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) باشد و مردم بخواهند گروه گروه بر او نماز بخوانند و اداى احترام نسبت به او بنمایند، مسئله شکل دیگرى به خود مى گیرد.
از روایات نیز استفاده مى شود مردم ده نفر ده نفر وارد حجره پیامبر شدند و بر آن حضرت نماز گذاردند و سپس در همانجا بدن پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) به خاک سپرده شد، زیرا بعد از آنکه هرکسى در باره محل دفن پیامبر اظهار نظرى کرد، بعضى مکه را پیشنهاد کردند و عده اى مدینه را (در بقیع یا در صحن مسجد رسول الله) امیر مؤمنان على(علیه السلام)فرمود: «إنَّ اللهَ لَمْ یَقْبِضْ نَبِیّاً إلاّ فی أطْهَرِ الْبِقاعِ فَیَنْبَغی أنْ یُدْفَنَ فِی الْبُقْعَةِ الَّتی قُبِضَ فیها فَاتَّفَقَتِ الْجَماعَةُ عَلى قَوْلِهِ(علیه السلام) وَ دُفِنَ فی حُجْرَتِهِ; خداوند هیچ پیغمبرى را قبض روح نمى کند مگر در پاک ترین نقاط روى زمین، بنابراین سزاوار است در همان محلى که حضرت قبض روح او شده دفن شود. هنگامى که مردم این سخن را شنیدند متفقا رأى آن حضرت را پذیرفتند و بدن پاک پیامبر در همانجا به خاک سپرده شد».(1)
در اینکه قبل از پوشاندن قبر چه کسى وارد قبر شد، همچنین نقل شده است: على(علیه السلام) و فضل بن عباس و دو نفر دیگر وارد شدند.(2)
به هر حال شک نیست که تجهیز پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) اعم از غسل و تکفین و نماز و تدفین عمدتاً به وسیله على(علیه السلام) صورت گرفت در حالیکه دیگران در سقیفه بنى ساعده مشغول گفت و گو و چانه زدن در امر خلافت بودند و حتى مطابق بعضى از نقلها تعزیه گردانهاى سقیفه موفق به نماز بر پیامبر هم نشدند.
براى آگاهى بیشتر در مسائل بالا به کتاب بحارالانوار جلد 22 صفحه 504 به بعد مراجعه کنید.
1. تهذیب الاحکام، ج 6، ص 2-3.
2. بحار الانوار، ج 22، ص 525.
