امام(علیه السلام) در این عبارت کوتاه اشاره اى به جنایات متعدّد لشکر جمل که به اتفاق عایشه و طلحه و زبیر راهى بصره شدند تا بر امام بشورند، مى فرماید. از جمله ایجاد نفاق و تفرقه در میان مردم بصره که همه یکپارچه بودند و دست بیعت به امام داده بودند. لشکر جمل بیت المال مسلمانها را غارت کردند و عمّال بیت المال را کنار زدند، جمعى از شیعیان امام را کشتند و با گروه دیگرى به مقابله برخاستند و آنها را نیز شهید کردند و مفاسدى را ـ که زیبنده هیچ مسلمانى نیست حتى کسى که در پایه ضعیفى از ایمان باشد ـ به بار آوردند.
فَقَدِمُوا عَلَى عُمَّالِی وَ خُزَّانِ بَیْتِ مالِ الْمُسْلِمِینَ الَّذِی فِی یَدَیَّ، وَ عَلَى أَهْلِ مِصْر، کُلُّهُمْ فِی طَاعَتِی وَ عَلَى بَیْعَتِی; فَشَتَّتُوا کَلِمَتَهُمْ، وَ أَفْسَدُوا عَلَیَّ جَمَاعَتَهُمْ، وَ وَثَبُوا عَلَى شِیعَتِی، فَقَتَلُوا طَائِفَةً مِنْهُمْ غَدْراً; وَ طَائِفَةٌ عَضُّوا عَلَى أَسْیَافِهِمْ، فَضَارَبُوا بِهَا حَتَّى لَقُوا اللّهَ صَادِقِینَ.
ترجمه
آنها بر کارگزاران و خزانه داران بیت المال مسلمین که در اختیار من بود وارد شدند (آنان را کشتند و بیت المال را غارت کردند) و (خیانت بزرگ دیگر آنها این بود که) در شهرى که تمام مردم آن در اطاعت و بیعت من بودند گام نهادند و وحدت آنها را به هم زدند و جمعیّت آنان را به زیان من به فساد کشاندند (و به شورش واداشتند و در جنایتى دیگر) بر شیعیان من حمله بردند; گروهى را با خدعه و نیرنگ کشتند و گروه دیگرى با شهامت دست به شمشیر بردند و (در برابر این جنایتکاران) جنگیدند تا خدا را صادقانه ملاقات کردند.
