این خطبه که در واقع مرکب از یک سلسله دعاهاى پرمعنا و بسیار پرارزش است و امام(علیه السلام) در بسیارى از اوقات آن را مى خواند، از دو بخش تشکیل شده است:
بخش اوّل حمد و سپاس الهى بر نعمتهاى معنوى و مادى است که خداوند به ما ارزانى داشته و از ما نگرفته است.
در بخش دوم، امام(علیه السلام) تقاضاهایى از خداوند مى کند که در سه قسمت کوتاه و پرمحتوا که هر کدام با «اللهم» شروع مى شود، بیان شده است و این دعاها غالباً جنبه معنوى دارد، هر چند از جنبه هاى مادى نیز خالى نیست و مناسب است بعد از نمازها یا در قنوت نماز و در اوقاتى که انسان را حال دعا فراهم است خوانده شود و خواننده از برکات آن بهره مند گردد.