این خطبه در واقع خطابى است به درگاه پروردگار متعال، آمیخته با دعا براى پیروزى لشکریان اسلام و نفرین بر سست عنصرانى که دست از یارى حق بر مى دارند و اتمام حجّتى است بر آنها در برابر خداوند بزرگ.
این کلام به خوبى نشان مى دهد که امام(علیه السلام) تا چه اندازه از سستى و بى توجهى مردم کوفه به امر جهاد با غارتگران شام، ناراحت بود; این چیزى است که از بسیارى از خطبه هاى نهج البلاغه استفاده مى شود و اگر کوتاهى و سستى آنها نبود تاریخ اسلام، مسیر دیگرى را مى پیمود ولى افسوس...!
اَللّهُمَّ أَیُّمَا عَبْد مِنْ عِبَادِکَ سَمِعَ مَقَالَتَنَا الْعَادِلَةَ غَیْرَ الْجَائِرَةِ، وَ الْمُصْلِحَةَ غَیْرَ الْمُفْسِدَةِ، فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیَا، فَأَبَى بَعْدَ سَمْعِهِ لَهَا إِلاَّ النُّکُوصَ عَنْ نُصْرَتِکَ، وَ الاِْبْطَاءَ عَنْ إِعْزَازِ دِینِکَ، فَإِنَّا نَسْتَشْهِدُکَ عَلَیْهِ یَا أَکْبَرَ الشَّاهِدینَ شَهَادَةً، وَ نَسْتَشْهِدُ عَلَیْهِ جَمِیعَ مَا أسْکَنْتَهُ أَرْضَکَ وَ سَماواتِکَ، ثُمَّ أَنْتَ بَعْدُ الْمُغْنِی عَنْ نَصْرِهِ، وَ الاْخِذُ لَهُ بِذَنْبِهِ.
ترجمه
خداوندا! هر یک از بندگانت گفتار عادلانه و دور از ستم و اصلاح کننده و بى مفسده ما را در امر دین و دنیا بشنود و پس از شنیدن از یارى آیین تو و اعزاز دینت سرباز زند و کندى کند. ما تو را بر کار خلاف او به شهادت مى طلبیم. اى کسى که بزرگ ترین شاهدانى! همچنین همه آنها را که در زمین و آسمانهایت سکونت بخشیده اى، گواه بر ضدّ او مى آوریم; و با این حال مى دانیم که ما را از یارى او بى نیاز مى سازى و او را به گناهش خواهى گرفت (و کیفر خواهى داد).
