در حالى که برنامه شبانه پرهیزگاران، خودسازى در سایه نیایش و عبادت و راز و نیاز با خداست، روزانه آنها برنامه اى کاملا مردمى و اجتماعى دارند; تکیه بر علم و حلم و نیکوکارى و خوف در برابر انجام مسؤولیت ها دلیل روشنى بر این معناست.

عالم اند و با علم خود جامعه را هدایت مى کنند.

حلیم اند و در مقابل تعصّب و لجاجت و ندانم کارى هاى افراد جاهل صبر مى کنند.

نیکوکارند و به اندازه توان خود به نیازمندان خدمت مى کنند.

خائف اند و نسبت به انجام مسئولیتها سختگیر; خوف آنها خوفى است مثبت که انگیزه کار بهتر و بیشتر است; نه خوف منفى که سبب گوشه گیرى و ترک فعالیت است، لذا مى فرماید : خوف، آنها را ضعیف نکرده، بلکه کارآمدتر ساخته است، همچون چوبه تیرى که آن را مى تراشند و آماده براى هدف گیرى مى کنند.

از ویژگیهاى آنها این است که مانند دنیاپرستان نان را به نرخ روز نمى خورند و همچون فرصت طلبان براى رسیدن به اهداف مادى با هر کس در هر شرایطى سازش ندارند و به همین دلیل از دیدگاه این گروه، افراد کم عقل، محسوب مى شوند، بالاخره آنها نقّادان اعمال خویشند و پیش از آنکه مردم اعمال آنها را زیر ذرّه بین نقد بگذارند خودشان در این راه پیشگامند.

به یقین چنین افرادى هستند که مى توانند جامعه بشرى را از ظلم و ستم، نجات دهند و حق را به حق دار برسانند.