امام (علیه السلام) در خطبه بالا در مقام پاسخ گویى به «خوارج» که معتقد بودند : مرتکب گناه کبیره، کافر است فرمود : این بر خلاف سیره پیامبر (صلى الله علیه وآله) است چنان که مرتکبان گناهان کبیره را مجازات مى کرد و در مواردى که محکوم به اعدام بودند (مانند موارد قصاص قاتل) حکم اعدام آنها را مى داد سپس میراث آنها را به بستگان مسلمانشان مى داد.
این در حالى است که طبق مذهب ما مسلمان از کافر ارث مى برد بنابراین سپردن میراث آنها به وارثان مسلمان دلیل بر نفى کفر آنها نیست.
در پاسخ این سؤال باید به این نکته توجه کرد که این سخن را امام (علیه السلام) طبق مذهب غالب اهل سنت و خوارج بیان کرده که معتقد بودند نه کافر از مسلمان ارث مى برد و نه مسلمان از کافر بنابراین مطابق مسلّمات مذهب آنها استدلال فرموده است ولى در مکتب اهل بیت (علیهم السلام) کافر از مسلمان ارث نمى برد و مسلمان از کافر ارث مى برد چرا که طبق روایات اهل بیت (علیهم السلام) : «إنَّ الاْسْلاَمَ لَمْ یَزِدْ الْمُسْلِمَ إِلاَّ عِزاً فِی حَقِّهِ; اسلام چیزى جز عزت در گرفتن حق بر مسلمان نمى افزاید»(1).
* * *