خطبه 100و من خطبة له(علیه السلام)
فى رسول الله و أهل بیته(علیهم السلام)
این خطبه درباره رسول خدا (صلى الله علیه وآله) و اهل بیت گرامى او سخن مى گوید.
1. سند خطبه: «ابن ابى الحدید» در شأن ورود این خطبه سخنانى دارد که نشان مى دهد به منبع دیگرى غیر از «نهج البلاغه» در مورد این خطبه دست یافته است. مى گوید: این خطبه را على(علیه السلام) در سومین جمعه خلافتش بیان فرمود و به طور کنایه از آینده خود خبر داد و به آنها گوشزد کرد که در آن زمان که اجتماعات عظیم گرد آن حضرت را مى گیرد، از این جهان چشم خواهد پوشید و همین گونه هم شد! زیرا نوشته اند که اهل عراق در آن ماه که حضرت شربت شهادت نوشید، بیش از هر زمان بر گرد آن حضرت جمع شده بودند; به گونه اى که یک لشکر ده هزار نفرى، به فرزندش امام حسن(علیه السلام) سپرد و لشکر ده هزار نفرى دیگرى به أبوأیّوب انصارى و همچنین به دیگران، تا آن که یکصد هزار شمشیر زن آماده حرکت براى درهم کوبیدن ظالمان و غارتگران شام شدند; ولى درست در همین زمان، «ابن ملجم» ملعون حضرت را با ضربه شمشیر خود شهید کرد و آن جمعیت عظیم پراکنده شدند. (اقتباس از: مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 198).