نَحْنُ أَهْلَ الْبَیْتِ مِنْهَا بِمَنْجَاة، وَ لَسْنَافِیهَا بِدُعَاة، ثُمَّ یُفَرِّجُهَا اللهُ عَنْکُمْ کَتَفْرِیجِ الاَْدِیمِ: بِمَنْ یَسُومُهُمْ خَسْفاً، وَ یَسُوقُهُمْ عُنْفاً، وَ یَسْقِیهِمْ بِکَأْس مُصَبَّرَة لاَ یَعْطِیهِمْ إِلاَّ السَّیْفَ، وَ لاَ یُحْلِسُهُمْ إِلاَّ الْخَوْفَ، فَعِنْدَ ذلِکَ تَوَدُّ قُرَیْشٌ - بِالدُّنْیَا وَ مَا فِیهَا - لَوْ یَرَوْنَنی مَقَاماً وَاحِداً، وَ لَوْ قَدْرَ جَزْرِ جَزُور، لاَِ قَبْلَ مِنْهُمْ مَا أَطْلُبُ الْیَومَ بَعْضَهُ فَلاَ یُعْطُونِیهِ!
ترجمه
هنگامى که آن فتنه هاى کور و تاریک و ظلمانى روى آوَرَد، ما اهل بیت از آن برکناریم و در آن زمان دعوت به حکومت نمى کنیم; (این فتنه ها همچنان ادامه نمى یابد) و بعد از مدّتى خداوند آنها را از شما جدا مى سازد; همچون جدا کردن پوست از گوشت! این کار به وسیله کسانى انجام مى شود که ذلّت را بر آنها تحمیل مى کنند و آنها را (به سوى مرگ و نیستى) مى رانند و جام تلخ بلا را در کامشان فرو مى ریزند; جز ضربه شمشیر، چیزى به آنها نمى دهند و جز لباس ترس و وحشت بر آنها نمى پوشانند! در آن زمان، قریش دوست دارد، دنیا و آنچه را در دنیاست از دست بدهد، تا یکبار دیگر مرا ببیند (و رهبرى مرا بپذیرد) هر چند زمان آن کوتاه باشد، به اندازه کشتن شترى، تا چیزى را از آنها بپذیرم که امروز کمى از آن را مى خواهم و آنها نمى دهند.
