آگاه و صادق، هشدارهاى لازم را به مردم درباره بدترین فتنه ها که فتنه بنى امیّه است مى دهد: فتنه هاى کور و ظلمانى و بلاهاى فراگیر و وحشتناک که بر اثر حکومت بنى امیّه، صغیر و کبیر را در بر مى گیرد; فتنه هایى که تا امام(علیه السلام) در حیات است، جلوى آن را گرفته، ولى بعد از امام(علیه السلام) رخ مى دهد; فتنه هایى که وقتى مردم حق نشناس در آن غوطهور شدند، آروز مى کنند اى کاش یک بار دیگر على در میان آنها مى آمد و سُکّان کشتى نجات امّت را در دست مى گرفت!
در بخش کوتاه دیگرى از این خطبه، از آگاهیهاى خویش و ارتباط و پیوند با عالم غیب و سیراب شدن از سرچشمه وحى، سخن مى گوید و جمله معروف و مشهور «فَاسْأَلوُنِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی; پیش از آنکه مرا از دست دهید، هر چه مى خواهید از من بپرسید» را بیان مى کند که به گفته «ابن عبدالبرّ» در کتاب «استیعاب» گروهى از راویان و محدّثان تصریح کرده اند که احدى از صحابه این جمله را نگفت (چرا که از این بیم داشتند مردم سؤالاتى مطرح کنند که آنها پاسخ آن را نداشته باشند)(1)