هُوَ الَّذِی اشْتَدَّتْ نِقْمَتُهُ عَلَى أَعْدَائِهِ فِی سَعَةِ رَحْمَتِهِ، وَ اتَّسَعَتْ رَحْمَتُهُ لاَِوْلِیَائِهِ فِی شِدَّةِ نِقْمَتِهِ، قَاهِرُ مَنْ عَازَّهُ، وَ مُدَمِّرُ مَنْ شَاقَّهُ، وَ مُذِلُّ مَنْ نَاوَاهُ، وَ غَالِبُ مَنْ عَادَاهُ. مَنْ تَوَکَّلَ عَلَیْهِ کَفَاهُ، وَ مَنْ سَأَلَهُ أَعْطَاهُ، وَ مَنْ أَقْرَضَهُ قَضَاهُ، وَ مَنْ شَکَرَهُ جَزَاهُ.
او کسى است که عقابش بر دشمنانش شدید است، در عین اینکه رحمت او نیز گسترده است; و رحمتش دوستانش را فراگرفته، در عین حال که کیفرش (نسبت به دشمنانش) شدید است; هر کس قصد همتایى او کند، مغلوبش مى سازد و هر کس به منازعه با او برخیزد، هلاکش مى کند و آن کس که از درِ مخالفت درآید، خوارش مى کند و هر کس به دشمنى او قیام کند، مغلوبش مى سازد. آن کس که بر او توکّل کند، مشکلاتش را کفایت مى کند و هر کس از او چیزى بخواهد به او عطا مى نماید و آن کس که به او قرض دهد (در راهش انفاق کند) به او باز مى گرداند و آن کس که شکر نعمتش را بجا آورد، پاداشش مى دهد.