خطبه 86و من خطبة له علیه السّلام
و فیها بیان صفات الحقّ جلّ جلاله ثمّ عظة الناس بالتّقوى و المشورة
در این خطبه، بخشى از صفات خداوند متعال بیان شده، سپس موعظه مردم به تقوا و مشورت.
1. سند خطبه: این خطبه به طور متفرّق در کتابهاى دیگرى که عموماً قبل از نهج البلاغه تألیف شده، آمده است و علّت جدا کردن بخش هاى آن در این کتابها، این بوده است که هر یک از مؤلّفین آنها، تنها بخش مورد نظر خود را ذکر کرده اند. این کتابها عبارتند از: «اخبار الطوال ابوحنیفه دینورى»، «تحف العقول حرّانى»، «محاسن برقى»، «مجالس شیخ مفید»، «مشکاة الانوار طبرسى» و «غُررالحکم آمُدى» (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 127).
2. در نسخه هاى «نهج البلاغه صبحى صالح» که متون این کتاب از آن گرفته شده و نسخه نسبتاً صحیح و درستى است - چنانکه ملاحظه مى کنید- در عنوان این خطبه سخن از موعظه مردم به تقوا و مشورت آمده است و به نظر مى رسد که این عنوان را خود او به این خطبه داده است; در حالى که در این خطبه کمترین سخنى از مشورت به میان نیامده و بعید نیست که نامبرده آن را با یکى دیگر از خطبه هاى نهج البلاغه، اشتباه کرده باشد.