من کلام له علیه السّلام

و فیه یحذر مِن اتِّباع الهوى و طول الأَمل فى الدُّنیا.

در این سخن امام (علیه السلام) مردم را از پیروى هواى نفس و آرزوهاى طولانى برحذر مى دارد.

1 ـ سند خطبه: این خطبه با اسناد مختلفى از آن حضرت نقل شده است، و گروهى از کسانى که قبل از سید رضى مى زیسته اند آن را در کتابهاى خود (با تفاوتهاى مختصرى) آورده اند، از جمله «نصر بن مزاحم» در «کتاب صفّین» و «شیخ مفید» در «کتاب مجالس»، و مسعودى در مروج الذهب، آن را نقل کرده اند. نصربن مزاحم مى گوید:
«هنگامى که على (علیه السلام) بعد از پیروزى در جنگ جمل از بصره وارد کوفه شد اهل کوفه به همراه قاریان و دانشمندان و اشراف شهر به استقبال امام (علیه السلام) آمدند و پیروزى او را بر دشمن تبریک گفتند، سپس سؤال کردند: کجا وارد مى شوید، آیا به قصر دارالامارة؟ فرمود: نه، من وارد میدانگاه شهر مى شوم! حضرت در آنجا پیاده شد و به سوى مسجد بزرگ شهر آمد و در آنجا دو رکعت نماز گزارد، سپس بر فراز منبر رفت و حمد و ثناى الهى به جاى آورد، و درود بر پیغمبر فرستاد، بعد فرمود: اما بعد، اى اهل کوفه، شما در اسلام فضیلتى دارید مادامى که وضع خود را دگرگون نسازید، من شما را به سوى حق فراخواندم پذیرفتید، سپس کار خلاف کردید و وضع خود را دگرگون ساختید (اشاره به کوتاهى ها و تخلّف گروهى از آنان در جریان جنگ جمل است) شما اگر فضیلتى دارید بین خودتان و خدا است، ولى در احکام الهى و تقسیم (غنائم و بیت المال) با دیگران تفاوتى ندارید، آنگاه خطبه بالا را در ادامه این سخن بیان فرمود: که آنچه نصر بن مزاحم آورده تنها اندکى متفاوت با آن چیزى است که سید رضى ذکر کرده.