از یکى از اعضاى دفتر آیت الله العظمى تبریزى(رحمه الله)پرسیدم: خاطره اى از ایشان با آیت الله العظمى مکارم شیرازى دارید؟ گفت: «بله، زمانى که والده مکرّمه آقاى مکارم فوت کردند آقاى تبریزى در بستر بیمارى بود. به همین دلیل، آقازاده شان را براى شرکت در مجلس فاتحه والده آقا فرستادند. چیزى نگذشت که فرمودند: «حاضر شوید خودم باید در آن جلسه شرکت کنم».
پس از شرکت در آن مجلس و هنگام خداحافظى، آقاى مکارم به ایشان فرمودند: «با این کسالت شدید راضى به زحمت حضرتعالى نبودیم» آقاى تبریزى فرمودند: «مادرى که فرزندى چون شما را پرورش داده، من خودم باید در مراسم فاتحه او شرکت کنم».
این مطلب را از استاد بزرگوار پرسیدم، فرمودند: «همان طور است که گفته اند».