حضرت استاد معتقد است درس و تحصیل و تحقیق تعطیل پذیر نیست، بلکه در زمان هاى مختلف شکل آن متفاوت مى شود. در ایّام تحصیل، تحصیل و تدریس و تربیت شاگردان، و در ایّام تبلیغ، تبلیغ و هدایت و ارشاد و تحقیق و تألیف. به همین دلیل معظّم له هر سال در ماه مبارک رمضان، بعد از نماز ظهر و عصر به تفسیر قرآن مى پرداخت و مشتاقان را از زلال چشمه سار قرآن سیراب مى کرد. در سال 1386 این جلسه در صحن امام خمینى حرم مطهر حضرت معصومه(علیها السلام) تشکیل شد(1) تا تعداد بیشترى از مردم بتوانند از آن استفاده کنند. پیشنهاد شد نماز ظهر و عصر را نیز حضرت استاد اقامه کنند. امام جماعت دائم آن جا، حضرت آیت الله اشتهاردى(رحمه الله) بود که تواضع خاصّى داشت و نماز را به استاد واگذار کرد. استاد بعدها فرمودند:
«مرحوم آیت الله اشتهاردى نه تنها در طول ماه مبارک به عنوان مأموم در نماز جماعت آن جا شرکت مى کرد، بلکه پس از نماز در جلسه تفسیر قرآن ما حضور داشت».
 

(1). مباحث مذکور تحت عناوین «از تو سؤال مى کنند» و «قهرمان توحید» و «داستان یاران» منتشر شده است. کتاب هاى فوق درباره مباحث تفسیرى معظم له در آن مکان مقدّس از سال 1386 تا 1390 است.